Τετάρτη, 1 Σεπτεμβρίου 2010
ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ-ΝΑΥΤΙΚΟ-ΣΤΡΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ-ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ-ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ-ΛΙΜΕΝΙΚΟ! ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΕ ΔΑΚΡΙΑ!
άγρυπνος τη νύχτα, όταν μπαίνω στη φωτιά, όταν παλεύω με το λιοπύρι και το αγιάζι στα λιμάνια."
Πιλότος, Ναύτης, Στρατιώτης, Αστυνομικός, Πυροσβέστης, Λιμενικός. Δεν ξέρω αν θα γυρίσω πίσω από όπου με στέλνεις. Με παλιά μηχανήματα, με κατεστραμμένα αυτοκίνητα, με ό,τι κι αν μου δώσεις. Με την μέση μου θρύψαλα από τα G, με τα χέρια μου γδαρμένα από τους ιμάντες του αλεξίπτωτου, με τη ματιά στη θάλασσα και το δάκρυ στη φωτογραφία της οικογένειάς μου δίπλα στην εικόνα του Αη Νικόλα κάπου στ ανοιχτά της Σομαλίας, με τις πληγές μου ανοιχτές έξω από το Τμήμα της Αγίας Παρασκευής, με τις παλάμες σάπιες απ' την αρμύρα να βγάζω απ' τα νερά τα παιδιά εκείνων που ξεβράζουν οι διακινητές στ' ακρονήσια.
Σ' απογοητεύω πολλές φορές. Το ξέρω. Αλλά κι εσύ δεν ήρθες στην κηδεία μου. Δεν άναψες ένα κερί. Δεν έκανες γιορτή για μένα στα σχολεία. Δεν κράτησες ένα δάκρυ για εμένα όταν έπεφτα απ' τα ουράνια, ούτε όταν μ' ένα ελικόπτερο πάλευα εκείνη τη Νύχτα μες το σκοτάδι και την αντάρα των Ιμίων, ούτε με έκρυψες για να μη με δει ο Τούρκος από τις τηλεοράσεις σου. Δεν ήρθες στο νοσοκομείο μου δίπλα στο κρεβάτι να μου κρατήσεις το χέρι όταν με καίγανε οι σφαίρες και οι μολότωφ που σφηνώθηκαν πάνω μου.
Τώρα ούτε σε παρέλαση δε θες να με βλέπεις. Και η σημαία μου έχει σταυρό πάνω και μπορεί να ενοχλεί. Και τα παιδιά μου; Την οικογένειά μου; Δε νοιαστηκες όταν γκρεμιζόμουν, όταν πνιγόμουν, όταν με έλιωναν οι ερπύστριες, όταν καιγώμουν στη φωτιά. Ποτέ δεν με ρώτησες τον καιρό της αφθονίας εάν χρειάζομαι κάτι. Έδινες στους άλλους κι εγώ περίμενα. Μη μιλάς μου λες. Μη ζητάς. ΕΙΣΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ! Αλλά και εγώ ήμουν πολύ μακρυά για να με αφουγκραστείς. Στα σύνορα, στον ουρανό, στη θάλασσα, μέσα στον καπνό και τη φωτιά να παλεύω με τις μάνικες και τα Καν! αντέρ, μέσα στην βροχή από τις εκατοτάδες σφαίρες Καλάσνικωφ ποτισμένες με αίμα. Καμία φορά από κει μακρυά άκουγα να με φωνάζεις "ΚΑΡΑΒΑΝΆ", "ΜΠΆΤΣΟ", "ΤΑΒΛΑΔΌΡΟ". Γελούσα και χαιρόμουν, γιατί κι εγώ αυτή την ελευθερία υπερασπίζομαι.
Να μου λες ό,τι θες κι εγώ να είμαι εκεί. ΑΚΟΙΜΗΤΟΣ και ΑΓΝΩΣΤΟΣ. Τώρα με βγάζεις στα κανάλια και στα ραδιόφωνα. Μου λες βάλε πλάτη, βοήθα κι εσύ να περάσουμε τη φουρτούνα. Δώσε κι εσύ να καβατζάρουμε τη χρονιά. Μου λες ότι Μ' ΕΧΕΙΣ ΓΕΜΙΣΕΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΚΑΙ ΛΕΣΧΕΣ, ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ. ΔΕ ΛΕΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ. ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΕΧΩ ΔΩΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΛΕΣ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ; Όταν έχω σκοπό να μείνω με την Ελλάδα στην αιωνιότητα ΛΕΣ ΝΑ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ Η 25ΕΤΙΑ; Αλλά ξέρεις κάτι; Μου 'χεις δώσει το μεγαλύτερο προνόμιο απ' όλα, ! όταν μου είπες ότι με χρειάζεσαι διαθέσιμο 24 ώρες το 24ωρο, κάθε μέρα της ζωής μου. Όταν σκοτώνομαι για την Πατρίδα. Όταν τραυματίζομαι είναι για την Πατρίδα.
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΙΠΟΤΑ!ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΖΗΣΩ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ!ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΩ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ!ΚΑΙ ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ!ΝΑ ΜΑΙ ΚΟΝΤΑ, ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΑΚΗ, ΤΟΝ ΣΑΛΜΑ, ΤΟΝ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ, ΤΟΝ ΒΛΑΧΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΗΡΩΕΣ. ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΤΟ ΞΕΡΩ ΚΑΛΑ! ΟΥΤΕ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ, ΟΥΤΕ ΓΙΝΕΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ! ΜΟΝΟ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΩΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου