Πέμπτη, 23 Σεπτεμβρίου 2010
Η πολιτική ηθική στην εποχή του Χ. Τρικούπη και η πολιτική ηθική των σημερινών ελεφάντων.
Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Χρόνια και χρόνια, ο γράφων αναδεικνύει την πολιτική, ατομική και κοινωνική αναγκαιότητα της ευθύνης των ασκούντων την εξουσία, για τις πράξεις και παραλείψεις, οι οποίες αφορούν τη διαχείριση του δημοσίου χρήματος.
Πρόκειται για....
ευθύνη, η οποία αποτελούσε θεμελιώδη θεσμό της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, η οποία θεσμοθέτησε τα λεγόμενα “εύθυνα”, τα οποία οδηγούσαν στον διαχειριστικό έλεγχο όσων ασκούσαν δημόσια εξουσία.
Αφορμή για τη χάραξη αυτών των γραμμών μου έδωσε το τεκμηριωμένο έργο του Προέδρου Εφετών Ν. Σοϊλεντάκη με τίτλο: «Υπουργοί στο Ειδικό Δικαστήριο (1821-2000), εκδ. «Παπαζήσης», Αθήνα 2005.
Για το θέμα μας στάθηκα στη σελ. 106 – στην οποία η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του τότε πρωθυπουργού Θ. Δηλιγιάννη (1824-1905) έκανε πρόταση παραπομπής στο Ειδικό Δικαστήριο (Μάρτιος του 1891) εναντίον του Χ. Τρικούπη (1832-1896), με ένα εκτεταμένο κατηγορητήριο, από το οποίο μεταφέρω εδώ μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις, ώστε να καταδειχθεί το μέτρο της πολιτικής ηθικής (έστω και για λόγους κομματικής σκοπιμότητος), η οποία διέκρινε τους τότε από τους νυν πολιτικούς.
Τότε, για τα απλούστερα των πραγμάτων συντασσόταν κατηγορητήριο εναντίον πρωθυπουργών ενώ σήμερα διατυπώνεται η τερατώδης θεωρία ότι: «Έναν πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις στη φυλακή αλλά στο σπίτι του» (Κ. Καραμανλής, ο πρεσβύτερος).
Η άποψη αυτή, η εντελώς άδικη και πολιτικά και ατομικά ανήθικη, εφαρμόστηκε με ευλάβεια από το χυδαίο μεταπολιτευτικό σύστημα της αρπαχτής, με συνέπεια να μην οδηγηθεί στον Κορυδαλλό ο «χαρισματικός» ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, μ’ εκείνη τη δίκη παρωδία του 1989, η οποία τον απέδωσε πάνλευκο στο δημόσιο βίο, με αποτέλεσμα να εκλέγεται και να επανεκλέγεται από την φαύλη πλειοψηφία.
Γυρίζω, λοιπόν, στο δηλιγιανικό «κατηγορητήριο» κατά του Τρικούπη, το οποίο περιελάμβανε και τις εξής κατηγορίες: 1. Εδαπανήθησαν παρανόμως, δρχ……….. εκ των συνομολογηθέντων δανείων, ως εξάγεται εκ της αγορεύσεως του βουλευτού. 2. Ο υπουργός στρατιωτικών (Χ. Τρικούπης) επρομηθεύθη χόρτον δια τα κτήνη του στρατού δυνάμει δημοπρασίας παρά του κ. Α, Καμπά προς 18 λεπτά και ¼, ενώ πριν συναφθεί το συμβόλαιον ο εν Πειραιεί κ. Κολοσούκας έκαμε πρότασιν περί προμηθείας χόρτου της αυτής ποιότητος προς 16 ½ λεπτά κατ’ οκάν. 3. Δια τας αρβύλας. 4. Δια την προμηθευθείσαν άμαξαν υπό του υπουργείου και δοθείσαν προς χρήσιν του… αμαξηλάτου του υπουργού των στρατιωτικών επί ωρισμένη κρατήσει εκ του μισθού του. 5. Διότι ο Χ. Τρικούπης έδωκεν προκαταβολήν ως υπουργός των στρατιωτικών δρχ. 2.800 εις τον υποστράτηγον… κρατηθείσας εκ του μισθού του… 9. Διότι ο κ. Θεοτόκης παραβιάσας την αρχαιότητα του αξιωματικού του ναυτικού… επροβίβασε τον αξιωματικόν του Ναυτικού… 10. Διότι ο πρώην υπουργός Ναυτικών είχε διορίσει τον αξιωματικόν του Ναυτικού… καθηγητήν εν τη Σχολή των Δοκίμων, ενώ ήτο συγχρόνως και υπασπιστής του υπουργού. 11. Διότι ο Χ. Τρικούπης, ως υπουργός των στρατιωτικών ενοικίασε δύο οικίας… προς στρατωνισμόν εν Άρτη, προς 250 δρχ. το μήνα ενώ δεν υπήρχεν ανάγκη. 12. Διότι άνευ δημοπρασίας επρομηθεύθη ο ίδιος υπουργός κατήματα (πάτους) υποδημάτων δια τον στρατόν προς 80 λεπτά και όχι δια δημοπρασίας προς 93, ίνα τηρηθή ο τύπος του νόμου» (σ.σ. το κατηγορητήριο παρέπεμπε τον Τριούπη παρά το γεγονός ότι τα κατήματα που προμηθεύθηκε ο Στρατός ήταν κατά 13 λεπτά φθηνότερα. Απαιτούσε δημοπρασία για «να τηρηθεί ο τύπος του νόμου».
Πάνω, λοιπόν, σ’ αυτά τα αστεία και άνευ σημασίας λόγου «σκάνδαλα» στηρίχθηκε το κατηγορώ της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας του Δηλιγιάννη κατά του Χ. Τρικούπη.
Αυτή η κωμική υπόθεση ταλάνισε τη Βουλή για ένα χρόνο με τελική κατάληξη του κατηγορητηρίου στο αρχείο της κοινοβουλευτικής ιστορίας!
Επιμύθιο: Όσο κι αν τα «στοιχεία» του κατηγορητηρίου προκαλούν θυμηδία μαρτυρούν εύγλωττα την ηθική ευαισθησία των πολιτικών της εποχής εκείνης ως προς την άμεμπτη διαχείριση του δημόσιου χρήματος.
Πού να φαντάζονταν οι πολιτικοί που μάχονταν για τα φθηνά κατήματα και το φθηνό χόρτο για τα κτήνη του στρατού, ότι οι μεταγενέστεροι διάδοχοί τους καταπίνουν υποβρύχια, αεροπλάνα, πολυκατοικίες, λίμνες, τηλεφωνικά συγκροτήματα και έχουν γεμάτες τις θυρίδες των Ελβετικών τραπεζών.
Αν τους συναντούσαν θα τους κρεμούσαν από τη γλώσσα. Άλλοι καιροί, άλλα ήθη. Τότε ήταν τα «παρηκμασμένα» τα… αστικά ενώ ετούτα τα χρόνια μεσουρανούν τα… σοσιαλιστικά και τα «προοδευτικά» του μεσαίου χώρου!! Πλήρης ευτελισμός του δικαίου, της πολιτικής και της ηθικής.
«Το δίκαιο δεν ανέχεται την ανεύθυνη, αλλά επιτάσσει την υπεύθυνη άσκηση της εξουσίας», γράφει ο πιο πάνω δικαστικός στην εισαγωγή του έργου του.
Όσο για τον «κυρίαρχο» λαό και την ηθική του – εννοώ τις φαύλες πλειοψηφίες – θα έλεγα ότι έχει τόση και τέτοια όση και αυτούς που ψηφίζει και μας κυβερνούν.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου