Δευτέρα, 14 Φεβρουαρίου 2011
Να φύγουν άμεσα
προς ολόκληρη την Κυβέρνηση (που πρακτικά, υποκατέστησαν) και κυρίως προς τον Ελληνικό Λαό, είναι απολύτως ασυμβίβαστη με την ιδιότητα, την αποστολή και τις αρμοδιότητές τους.
Το διπλωματικό διάβημά του Πρωθυπουργού προς τους εργοδότες αυτών των υπαλλήλων της Τρόικας, η “κατανόηση” του κ. Στρός Καν κι οι “οργισμένες”, για εσωτερική κατανάλωση, αποδοκιμασίες κυβερνητικών αξιωματούχων, δεν αρκούν στον Ελληνικό Λαό. Οι κύριοι αυτοί είναι ανεπιθύμητοι στην Ελλάδα. Τέλος. Βέβαια δεν είναι αυτοί οι αγροίκοι ως πρόσωπα το πρόβλημά μας, αλλά είναι τουλάχιστο θέμα εθνικής αξιοπρέπειας να επισημάνουμε στα αφεντικά τους ότι ξεπέρασαν και αυτοί και εκείνοι τα ακρότατα όρια της ανοχής μας.
Ο κ. Παπανδρέου οφείλει να απευθύνει μέσα στην εβδομάδα που έρχεται, Μήνυμα στον Ελληνικό Λαό και να του εκθέσει με απόλυτη ειλικρίνεια και λεπτομέρεια την πραγματική κατάσταση της οικονομίας. Την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί, μετά από τα σφάλματα της Κυβέρνησής του και των Ευρωπαίων εταίρων μας (κυρίως των Γερμανών) και του Δ.Ν.Τ., ποιες είναι οι δρομολογημένες και ποιες οι αξιόπιστα προβλέψιμες εξελίξεις.
Οι Έλληνες πολίτες απαιτούν, έστω και τώρα, να ξέρουν όλη την αλήθεια. Έχουν το δικαίωμα να μάθουν από την Κυβέρνησή τους και όχι από τον κ. Τόμσεν, τι τούς περιμένει. Το συντομότερο.
Οι βουλευτές που ψήφισαν το Μνημόνιο, πρώτοι, αλλά και όλοι οι άλλοι και οι Υπουργοί, οφείλουν να αξιώσουν πάραυτα από τον Πρωθυπουργό και από τον κ. Παπακωνσταντίνου να τους εξηγήσουν (έστω και κατόπιν εορτής) τι ακριβώς εψήφισαν. Ποιές ακριβώς είναι οι αρμοδιότητες των τροϊκανών. Από ποιές διατάξεις του Μνημονίου ή από ποιά λάθη και αστοχίες τίνων, προκύπτουν όσα καινούργια τρομοκρατικά μαθαίνουμε μετά από κάθε έλεγχο των πεπραγμένων της Κυβέρνησης από την τρόικα. Οι περισσότεροι από όσους εψήφισαν το Μνημόνιο, είναι τώρα πια βέβαιο ότι είχαν (και μάλλον εξακολουθούν να έχουν) μια πολύ περιληπτική και ασαφή εικόνα του θέματος.
Εάν τα πράγματα είναι όντως τόσο τραγικά όσο τα περιγράφουν οι εκπρόσωποι (αυτοί οι ακαλλιέργητοι, ανιστόρητοι και κυνικοί εκπρόσωποι) των δανειστών μας, τότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει Εκείνος το πολιτικό χρέος, με μια μη θεσμική υπέρβαση, να καλέσει σε μακρά, εξαντλητική σύσκεψη ένα άτυπο διευρυμένο Συμβούλιο των Αρχηγών, με τη συμμετοχή των πρ. Προέδρων της Δημοκρατίας και της Βουλής, των πρ. Πρωθυπουργών και των επικεφαλής των μεγάλων Θεσμικών Σωμάτων της Πολιτείας και των Κοινωνικών Εταίρων, τούς Διοικητές των μεγάλων Τραπεζών , των αρμοδίων Υπουργών και μερικών πολύ σημαντικών εμπειρογνωμόνων.
Μέσα από την υπεύθυνη και ειλικρινή, ελεύθερη και εμπιστευτική (ή πάντως μη δημόσια) ανταλλαγή απόψεων, θα πρέπει να προκύψει τουλάχιστον το συμπέρασμα περί του πόσο σοβαρά είναι όντως τα πράγματα, ποιές είναι οι πιθανές προοπτικές και σε ποιό βαθμό η συνεργασία των δυνάμεων του Έθνους για την αντιμετώπιση της Κρίσης, είναι αναγκαία και σε ποιά σημεία είναι εφικτή.
Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εκθέσει έπειτα, με Διάγγελμα, τα συμπεράσματά του στο Λαό, για να τον καθησυχάσει, να τον ενθαρρύνει, να τον προτρέψει, πάνω όμως στη βάση της ειλικρίνειας και της υπερκομματικής εθνικής υπευθυνότητας.
Είναι εν τούτοις αυτονόητο ότι η ευθύνη εφαρμογής της πολιτικής που επέλεξε η Κυβέρνηση με (αυτό) το Μνημόνιο, ανήκει στην ίδια και μόνο.
http://e-parembasis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου