Κυριακή, 20 Φεβρουαρίου 2011
Η Παραβολή του Ασώτου
ή, απλούστερα, «παραβολή του ασώτου». Σύμφωνα με τας... γραφάς λοιπόν, ένας πατέρας με δύο γιους είδε κάποια μέρα, με πόνο ψυχής, το μικρότερο εξ αυτών να ζητάει το δικό του...
μερτικό από την κληρονομιά και, με τις τσέπες γεμάτες, να φεύγει προς αναζήτηση περιπετειών και ηδονών μακριά από την πατρική εστία...
Τα χρόνια πέρασαν, τα λεφτά τέλειωσαν και ο μικρός γιος συνειδητοποίησε κάποια στιγμή ότι είχε ξοδέψει τα χρόνια -και τα χρήματά του- σε άσκοπες περιπλανήσεις και αναζητήσεις. Είδε, έζησε, έμαθε, γεύτηκε, αλλά σαν το νόστιμον ήμαρ της πατρικής εστίας δεν βρήκε πουθενά. Με την... ουρά στα σκέλια λοιπόν, πήρε το δρόμο της επιστροφής. Ο πατέρας του, πάντα εκεί, πάντα να -τον- περιμένει, του άνοιξε το σπιτικό και την καρδιά του, σαν να μην έλειψε ποτέ. Έδωσε εντολή μάλιστα στους υπηρέτες του να σφάξουν το «μόσχο το σιτευτό», για να γιορτάσουν όλοι μαζί την επιστροφή του άσωτου υιού.
Όταν ο μεγάλος γιος, που όλα αυτά τα χρόνια στεκόταν στωικά στο πλευρό του πατέρα του, επέστρεψε σπίτι από τα χωράφια και είδε τι γινόταν, «ξέσπασε», για πρώτη φορά στη ζωή του. «Τόσα χρόνια δουλεύω για σένα και ποτέ δεν παραμέλησα εντολή σου, και ποτέ δεν έδωσες σε μένα ένα κατσίκι, για να διασκεδάσω με τους φίλους μου• αλλά, όταν ήρθε τούτος ο γιος σου, που σου έφαγε όλη την περιουσία, έσφαξες για χάρη του το θρεμμένο μοσχάρι» είπε στον πατέρα του. Και εκείνος του απάντησε: «Παιδί μου, εσύ πάντα είσαι μαζί μου και όλα τα δικά μου είναι δικά σου• αλλά έπρεπε να διασκεδάσουμε και να χαρούμε, γιατί τούτος ο αδελφός σου ήταν πεθαμένος και ξανάζησε... Ήταν χαμένος και βρέθηκε».
http://evia-logos.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου