Πέμπτη, 3 Μαρτίου 2011
Ακαδημία Αθηνών ; – ΑΠΟΥΣΑ !
ποιήτρια Κική Δημουλά, και τόσοι τόσοι άλλοι.
H ίδρυση της Aκαδημίας Aθηνών, η επωνυμία της οποίας απηχεί την Aκαδημία του Πλάτωνος και την πνευματική αίγλη της αρχαίας Aθήνας, που ο Θουκυδίδης αποκαλεί “πόλιν της Eλλάδος παίδευσιν “, αποτέλεσε το επιστέγασμα μακρών προσπαθειών για την ίδρυση ελληνικής ακαδημίας. Καίριος σκοπός της είναι η καλλιέργεια και η προαγωγή του πνεύματος, η πολύεδρη έρευνα, η έκδοση γνωμοδοτήσεων και προτάσεων για τη διαφώτιση και καθοδήγηση του κράτους. Μάλιστα άνευ συστολής μπορεί να παρεμβαίνει για εθνικά ζητήματα και για ζητήματα παιδείας και οικονομικής πολιτικής.
Ως εδώ όλα μέλι-γάλα, δεν μηδενίζεται κανένα κοντέρ, δεν λαϊκίζει κανείς σε βάρος των ακαδημαϊκών, η ύπαρξή τους και μόνο είναι στοιχείο πολιτισμού, αγκωνάρι προόδου. Από τα χείλη του Κ. Ζουράρι είχα ακούσει κάποτε έναν αμφίσημο ορισμό πως “…πολιτισμός είναι να κατεβεί νύχτα η νοικοκυρά ως το περίπτερο, με τα πασουμάκιa και μπικουτί στο μαλλί, να πάρει εφημερίδα”. Δεν φτάνω εκεί, στην (αληθή) υπερβολή. Έλληνας μικροαστός κι εγώ όμως, νιώθω τα κύματα μιας μαστιγωτικής απόγνωσης σαν εν γωνία ποντικός θωρρώντας τα μουστάκια της γάτας άπελπις. Στεγνός από ψιλά, χάσκω μόνος με τα ψόφια μου άλογα, δίπλα κηδεύουν δυο πυροβολημένους λεβέντες, πιο κει ένας άστεγος εκλιπαρεί για μια ψίχα, παρακεί μια μάνα τυλίγει βλαστάρια στα φτερά της με το σύζυγο αφοσιωμένο στις αγγελίες ή στη φιλενάδα.
Η βοή των γκρεμνισμάτων μου λυγίζει τα ύστερα. Η λαίλαπα της πλημμυρίδας κατακλύζει τρικυμιωδώς κάθε ικμάδα ζωής. Κι ενώ μάταια ψάχνω καταφύγιο έχω την αίσθηση ότι εγκαταλείφθηκαν στην ακαδημαϊκή σιωπή οι παιδευτικές τύχες αυτού του λαού : στους γιατρούς Φικιώρηδες για τις επιστήμες, στους μπουμπούκους Αδώνιδες για τα γράμματα και στους σωματογραφημένους Σισσέ για τις τέχνες. Μήπως με τόσους κενούς προμαχώνες να αφήσουμε τα καθωσπρέπει απουσιολόγια και να σταλούν ατομικές προσκλήσεις για το μέτωπο ;
xartografos
www.xartografos.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου