Παρασκευή, 17 Ιουνίου 2011
Τόσο καραγκιοζηλίκι για να ψηφιστεί το νέο αντισυνταγματικό μνημόνιο με 151 ψήφους αντί 181...
Γράφει ο Αδαμάντινος
Γιατί άραγε ζητούσε επί τόσο καιρό συναίνεση ο ΓΑΠ και μαζι με τον Καρατζαπάρτα ήθελαν οικουμενική; Γιατί τόσο καιρό οι δανειστές της Ευρωζώνης που διαλύεται σφαιράτα... υποστηρίζουν λεκτικά τον ΓΑΠ των αγορών απειλώντας και εκφοβίζοντας τον ελληνικό λαό ότι θα «πεθάνει» αν γίνει χρεοκοπία; Γιατί όλα τα ΜΜΕ και όλοι οι....
βουλευτές ασχολούνται συνέχεια με το «πόθεν κλάνει το μπαρμπούνι» και όχι με την ουσία;
Η απάντηση είναι γιατί δεν τους βγαίνανε οι 181 ψήφοι οπότε χρειαζόταν συναίνεση σε άλλη περίπτωση το μνημόνιο θα είναι και πάλι αντισυνταγματικό όπως το πρώτο. 151 ψήφοι δεν αρκούν για να είναι συνταγματικό το πρώτο μνημόνιο.
Πολύ θέατρο παιχτηκε και συνεχίζεται να παίζεται αυτές τις μέρες από το club της Βουλής και τα ΜΜΕ, ενώ έχουν εξαφανιστεί απο την πιάτσα ο πρώην βουλευτής της ΝΔ. Μίκης και οι ακαδημαικοί κατά του μνημονίου, μη αναδεικνύοντας ΠΡΙΝ ΨΗΦΙΣΤΕΙ, ΟΤΙ ΜΕ 181 ΨΗΦΟΥΣ και το ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ. Είναι διεθνή σύμβαση και για να γίνει νόμος χρειάζονται 181 ψήφοι.
Ενδιαφέρον έχει να δούμε αν ο Μπένυ απο τη στιγμή που έγινε αντιπρόεδρος θα συνεχίσει να υποστηρίζει την άποψη ότι χρειάζονται 181 ψήφοι. Εγώ νομίζω ότι θα κανει την ΚΟΤΑ.
Δεν καταλαβαίνω τι θα αλλάξει απο την αναδόμηση της κυβέρνησης. Ολοι τους όσοι ειναι στη βουλη είναι ανίκανοι. Θυμηθείτε τα έργα, τις πράξεις και τις δηλώσεις τους. Επίπεδο δημοτικού.
Ο ΓΑΠ με τη συνεργασία αντιπολιτευσης και ΜΜΕ πέτυχε να στρέψει τη προσοχή του κόσμου σε θέματα που σε καμμιά περίπτωση δεν αλλάζουν ούτε την οικονομική κατάστασή του ούτε τη πώληση εθνικού πλούτου σε φτηνες τιμές ούτε την επιβαλλομενη υπανάπτυξη.
Ο ΓΑΠ φτωχαίνει και ξεπουλάει τη χώρα αντί να κάνει ανάπτυξη. Και αυτός και η αντιπολίτευση περι άλλων ασήμαντων τυρβάζουν. Σκοπός η απομάκρυνση της προσοχής των ψηφοφόρων απο τα οικονομικά μέτρα και την συνεχιζόμενη καταστροφή της χώρας μέχρι τη πλήρη αποδόμησή της. Ο λόγος του στη βουλη ήταν άσχετος με τα προβλήματα και εκτός τόπου και χρόνου.
Είναι ευνόητο επίσης ότι ο ΓΑΠ κινήθηκε με τις πλάτες των δανειστών, που κάθε λίγο έριχναν και ρίχνουν απειλές για τη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου. Οργανωμένα πράγματα.
Το ερώτημα δεν είναι τι επιθυμεί ο ΓΑΠ αλλά τι απαιτεί το σύνταγμα. Και το σύνταγμα για το μεσοπρόθεσμο απαιτεί 181 ψήφους διότι είναι διεθνής σύμβαση, όπως και το μνημόνιο.
Προσωπικά προτιμώ μια χώρα να λειτουργει δημοκρατικά παρα να κλεβει τη τσέπη της και με τα δύο της χέρια.
Η χώρα δεν θα βρει το τρόπο της με ευχολόγια και μπουρδολόγια. Θελει σχεδιασμό, οργάνωση και δουλειά.
Η κυβέρνηση ΓΑΠ ειναι μια ομάδα ανίκανων και ακατέργαστων που δεν αξίζουν την προσοχή κανενός. Πρέπει να φύγουν. Οσο γρηγορότερα τόσο καλύτερα.
5 σχόλια:
- Ανώνυμος είπε...
- Προδότες
- Ανώνυμος είπε...
- ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΛΟΙ ΨΙΛΟ ΓΑΖΙ
- Ανώνυμος είπε...
- Απαξιώνουν τον Ελληνικό λαό και τον αγνοούν και αυτός δεν τους αποδέχεται ούτε τους έχει σε εκτίμηση.
- Η ιστορία έχει ως εξής: είπε...
- ....το 1936, η Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά, αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.
Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς δικαίου, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!
Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση έλεγε:"Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο" (Yearbook of the International Law Commission, 1980,v.l.,sel.25).
Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα: Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση "η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας (σας θυμίζει κάτι;). Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους!
Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο αείμνηστος πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο ΔΝΤ!
Χωρίς λόγια... - ohara.gr είπε...
- ΠΑΣΟΚ, ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΠΟΝΟΥΣ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου