Δευτέρα, 11 Ιουλίου 2011
Επαυξάνω και προτείνω στην κυβερνητική πολιτική
Προκειμένου να είναι η κυβερνητική πολιτική συνεπής μέχρι τέλους προτείνω τα εξής παραδειγματικά:
Α. Να επανέλθει με νέα μορφή ο νόμος του Καιάδα. Δηλαδή, κάθε εργαζόμενος στην Ελλάδα να οδηγείται μόλις φτάσει στην ηλικία συνταξιοδότησης στην αναγκαστική αυτοκτονία. Έτσι, καθότι λέει και ο φίλος μου ο Βαγγέλης, θα αποδειχτεί ότι οι άνθρωποι είναι....
προορισμένοι από τον Θεό να σώσουν το ασφαλιστικό σύστημα και όχι όπως νόμιζαν μερικοί - μερικοί να στηρίξει το ασφαλιστικό τους ανθρώπους. Με αυτό τον τρόπο διασφαλίζει η χώρα, χωρίς ημίμετρα, την οριστική εξυγίανση του κοινωνικού ασφαλιστικού ζητήματος και μπορεί με υπερηφάνεια να προσβλέπει στην έκτη δόση του Σεπτέμβρη. Σύνθημά στην προώθηση αυτής της νέας μεταρρύθμισης της κυβέρνησης θα είναι : δίνουμε ζωές, σώζουμε υποδομές.
Β. Παλαιότερα όλα τα λεφτά τα έπαιρναν από τους φτωχούς. Σήμερα, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, η ενάρετη κυβέρνησή μας τα παίρνει και από τους μικρομεσαίους. Έβαλε, δηλαδή, τέλος στις πολιτικές της περιορισμένης λιτότητας. Προκειμένου δε, να γίνει κατανοητή αυτή η διεύρυνση της πολιτικής λιτότητας δίνει με μεγάλο πάθος στη διαπλοκή ότι ζητά και σε τιμές ευκαιρίας. Σχεδόν τσάμπα τον ΟΤΕ, φτηνά πετρέλαια στους κατόχους ήδη επιχειρήσεων στον κλάδο, καθώς και νέες επενδυτικές προοπτικές σε αυτούς που δεν μπορούν να χειριστούν αποτελεσματικά ούτε καν τα οικονομικά των εφημερίδων τους. Το νέο σύνθημα είναι : παίρνουμε από τους πολλούς (και όχι πλέον άδικα από τους φτωχούς και μόνο) δίνουμε στους λίγους. Εξάλλου αυτοί ελέγχουν την ενημέρωση, και όχι μόνο!
Γ. Το ελληνικό κράτος παύει να κάνει σπατάλες. Βέβαια, όπως κάθε κανόνας και αυτός έχει τις εξαιρέσεις του. Όποτε χρειαστεί θα είμαστε ανοικτοχέρηδες. Εξάλλου, η υπερήφανη κυβέρνηση Παπανδρέου, σε αντίθεση με την σπάταλη περίοδο της αποστασίας του 1965, δεν χρησιμοποιεί φρέσκα δακρυγόνα. Είπαμε σπάταλη, αλλά όχι και έτσι. Για αυτό αξιοποιεί και χρησιμοποιεί δακρυγόνα ληγμένων ημερομηνιών, έστω και αν είναι απαγορευμένα από τις διεθνείς συμβάσεις. Η κυβέρνηση δεν υποτάσσεται σε ξένους θεσμούς και πριν απ’ όλα στο διεθνές δίκαιο. Αν αυτό πάλι δημιουργήσει προβλήματα υγείας παραπέμπουμε στην πρόταση παρούσας μεταρρύθμισης με αύξοντα αριθμό [Α]. Σύνθημα της Κυβέρνησης των 154: όχι στις σπατάλες, ναι στις εξαιρέσεις, αλλά και αυτές με μέτρο.
Δ. Προτείνω όπως χρησιμοποιεί η παρακάμαρα της κυβέρνησης με πιο σχεδιασμένο τρόπο το παρακράτος. Θα πρόκειται για μια από τις πιο δημιουργικές εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις της ελληνικής πραγματικότητας. Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση θα επανενσωματώσει στον μεγάλο κοινωνικό κορμό όσους είχαν μείνει μετά από την χούντα εκτός. Επιτέλους, ας γίνει σε όλους αντιληπτό, οι σύγχρονοι μη προνομιούχοι είναι οι παρακρατικοί. Ας το καταλάβουν οι προνομιούχοι αγανακτισμένοι που τόσο ταλαιπωρούν το Σύνταγμα. Επιπλέον, όλοι οι υπολογισμοί του Μνημονίου δείχνουν ότι το παρακράτος είναι σαφές φτηνότερο από το κράτος. Ότι ελέγχεται καλύτερα. Δεν έχει τεμπέληδες και αγανακτισμένους. Σύνθημα των μεγάλων μεταρρυθμίσεων θα είναι εφεξής: Ένα παρακράτος την ημέρα το κράτος (άντε, έστω, τη δημοκρατία) κάνει πέρα.
Ε. Όπως έγραψε η εφημερίδα των πλέον ισχυρών συμφερόντων της Γερμανίας εδώ και ενάμιση αιώνα, η Frankfurter Allgemeine Zeitung, στο κύριο άρθρο της στις 30.6.2011, στην «Ελλάδα υπάρχει μόνο μια περιορισμένη δημοκρατία. Ο ελληνικός λαός μπορεί να εκλέγει όποιον θέλει – δεν μπορεί, όμως, να αλλάξει οτιδήποτε». Το άρθρο αυτό, αποτελεί απόδειξη ότι ακόμα και η πιο ακραία γερμανική αλαζονεία υποχρεώνεται να αναγνωρίσει το μεγάλο έργο της κυβέρνησης το οποίο πρέπει να στηρίξουμε ώστε να το συνεχίσει με θάρρος και τόλμη. Θα έλεγα με ηρωισμό. Εάν η δημοκρατία σήμερα είναι ευνουχισμένη στην Ελλάδα, απομένουν πολλά ακόμα εκσυγχρονιστικά βήματα προκειμένου να υπάρξει υπέρβαση των βολεμένων από αυτήν. Προς το σκοπό αυτό η κυβέρνηση με σειρά μεταρρυθμίσεων θα παρουσιάσει το μεγάλο κόστος της Δημοκρατίας και με ορθολογική αποτελεσματικότητα θα προσπαθήσει να το περιορίσει. Ανάμεσα στα άλλα, δεν θα συνεδριάζει το Υπουργικό Συμβούλιο για ζητήματα Εξωτερικής Πολιτικής, για τα ουσιαστικά θέματα ασφάλειας, για τους δημοκρατικούς θεσμούς. Δεν θα ενημερώνετε η Βουλή έγκαιρα και δεν θα της επιτραπεί να νομίζει ότι είναι το κέντρο του κόσμου και να απαιτεί να έχει λόγο. Σύνθημα της κυβέρνηση προτείνω να είναι : ότι έχει κόστος αποτελεί άσκοπη σπατάλη και πρέπει να περιοριστεί. Ως δε είναι γνωστό, όπως ορθά λέει και η ακροδεξιά, η λειτουργία της Δημοκρατίας κοστίζει.
Στ. Οι δημοκρατικές και κοινωνικά δίκαιες μεταρρυθμίσεις προκειμένου να υλοποιηθούν κοστίζουν Αντίθετα τα λόγια και τα ψέματα είναι τσάμπα. Εξάλλου όλοι και πιο πολλοί στο Υπουργικό Συμβούλιο, αλλά και στη βουλή πείθονται από τα ψέματα προκειμένου να αιτιολογούν την στήριξη που δίνουν στην Κυβέρνηση για τις πιο αντεθνικές, αντιλαϊκές, αντικοινωνικές και άδικες πολιτικές. Επί παραδείγματι, βγαίνει η Τρόικα και ανακοινώνει την πώληση ελληνικής δημόσιας περιουσίας. Αμέσως, (ναι αμέσως!), ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι θα φέρει νόμο που θα απαγορεύει μια τέτοια πώληση. Πράγματι ο νόμος που φέρνει (ο μεσοπρόθεσμος, ή αλλιώς μεσοφόρι – για αυτούς που τα πιάνουν) απαγορεύει την πώληση της δημόσιας περιουσίας, αντίθετα επιτρέπει, πιο ορθά επιβάλλει, την λεηλασία της. Υπουργός που παρατήθηκε στο παρελθόν, μας διαβεβαιώνει από τηλεοράσεως ότι οι ιδιωτικοποιήσεις θα κριθούν από το Υπουργικό Συμβούλιο μία προς μία. Μετά από λίγο η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι θα δημιουργηθεί αρχή ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας για την οποία δεν θα έχει λόγο ούτε η Βουλή, ούτε ο εν λόγο υπουργός. Μετά από όλα αυτά, νομίζω ότι μπορεί να συμφωνηθεί το σύνθημα: Δύο λόγια και ψευδή μετράνε περισσότερο από μία ορθή και κοινωνικά δίκαιη πράξη.
Ζ. Ένα άλλο μεγάλο πεδίο λαμπρών μεταρρυθμίσεων είναι εκείνο της αξιολόγησης. Η κυβέρνηση μεταλαμπαδιάζει αυτή την αρχή παντού. Στη δημόσια διοίκηση, στην εκπαίδευση, στην «ανοικτή διακυβέρνηση». Όλοι πρέπει να αξιολογούνται με κριτήρια νεοφιλελεύθερα και με βάση τα συμφέροντα της αγοράς. Όλα πρέπει να υπαχθούν στον ξένο παράγοντα και στα ξένα πρότυπα. Τίποτα το ελληνικό, από την ελληνική παράδοση και κουλτούρα δεν πρέπει να μείνει όρθιο. Το σύνθημα είναι: αξιολόγηση παντού. Βέβαια μπορεί να ρωτήσει κάποιος ανόητος που δεν αντιλαμβάνεται το βάθος των αλλαγών, γιατί δεν επιτρέπεται η αξιολόγηση της Κυβέρνησης με την άμεση προκήρυξη εκλογών. Η απάντηση είναι απλή: όπως ήδη σημειώσαμε στην Πέμπτη [Ε] πρόταση μεταρρύθμισης του παρόντος, η δημοκρατία κοστίζει και πρέπει να περιορίζεται, ιδιαίτερα τα έξοδα των εκλογών. Α! να σημειώσω για να μην ξεχαστώ, τα δημοψηφίσματα που θέλει να κάνει η κυβέρνηση δεν θα κοστίζουν και εν πάση περιπτώσει δεν θα είναι δημοκρατικά με την ουσία της λέξης. Ερώτημα, μεθόδευση και προβολή, όλα θα προσβλέπουν σε έναν στόχο: έγκαιρη αποχώρηση κάποιων από το προσκήνιο. Εξάλλου, ας πάψουν ορισμένοι να τα θέλουν όλα δικά τους και μάλιστα εδώ και τώρα.
Η. Τελευταία αλλά όχι ασήμαντη μεταρρύθμιση. Πολλοί ζητάνε να λάβει η κυβέρνηση μέτρα για τους λαθρομετανάστες. Όμως, η κυβέρνηση κάνει κάτι πολύ σημαντικότερο, λαμβάνει μέτρα για τους υπό μετανάστευση νέους έλληνες. Προς το σκοπό αυτό, περιορίζει τις δαπάνες για την εκπαίδευση και την Ερευνα. Αυτό θα έχει άμεσα δύο θετικές επιπτώσεις για τη σκληρή δοκιμαζόμενη πατρίδα: πρώτον, θα τελειώνουμε με τις σπατάλες που δημιουργούν το εκπαιδευτικό λίπος της χώρας. Δεύτερον, και το κυριότερο, με αυτό τον τρόπο διασφαλίζεται ότι τα ελληνόπαιδα που αναγκάζονται λόγο της κρίσης να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό δεν θα αποτελούν για τους ξένους υψηλής ποιότητας και απαιτήσεων εργατική δύναμη. Επιτέλους! Δεν θα πληρώνει η πατρίδα Ελλάδα και θα καρπώνονται τρίτοι μέσω των ελλήνων μεταναστών. Και για όποιον έχει αντίρρηση, τούτο έχω να πω: άσκημα τα κατάφεραν οι Έλληνες μετανάστες σε Αυστραλία και ΗΠΑ κατά τα τέλη του 19ου αιώνα που ούτε πτυχία είχαν, ούτε μόρφωση; Το σύνθημα που προτείνω στη κυβέρνηση είναι απλό και σαφές: ούτε ένα σεντς δεν θα πάει σε επιχειρήσεις τρίτων κρατών μέσω των ελλήνων μεταναστών. Δεν πληρώνουμε για την παιδεία της νεολαίας που θα αναγκαστεί να μεταναστεύσει – δεν δίνουμε στους ξένους, επιτρέπουμε την μετανάστευση.
Νομίζω ότι μόνο ένας κακοπροαίρετος δεν θα καταλάβαινε την ανάγκη υλοποίησης του ως άνω προγράμματος, και άλλων πολλών ανάλογων, προκειμένου να στηριχτεί η πολιτική ομάδα που μας κυβερνά. Θα μου πείτε ότι αυτά δεν είναι μεταρρυθμίσεις αλλά ένα πρόγραμμα αντί-μεταρρύθμισης. Πείτε το να το ευχαριστηθώ και εγώ.
http://epirusgate.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου