1 Αυγ 2011
Οι προτάσεις Σαμαρά και η κριτική Δελαστίκ..
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι γνωστές πλέον 31 προτάσεις Σαμαρά για την αναθεώρηση του Συντάγματος, θα οδηγούσαν αναγκαστικά σε δημόσιο διάλογο. Ήδη λοιπόν άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους οι πρώτες κριτικές. Στη σημερινή έκδοση της ηλεκτρονικής εφημερίδας «ΕΘΝΟΣ» δημοσιεύτηκε ένα άρθρο του δημοσιογράφου κ. Δελαστίκ με τίτλο «Σύνταγμα... ασύδοτης κυβέρνησης». Στο άρθρο του αυτό....Εκείνο μόνο που εμείς επιγραμματικά έχουμε να παρατηρήσουμε είναι τα εξής:
1) Η θέση του κ. Δελαστίκ έρχεται σε αντίθεση με το καθολικό αίτημα των πολιτών για διαχωρισμό Εκτελεστικής και Νομοθετικής εξουσίας. Η ταυτόχρονη συνύπαρξη στο ίδιο πρόσωπο του νομοθέτη και του εκτελεστή των νόμων, του ελέγχοντα και ελεγχόμενου, οδηγεί σε σύγχιση αρμοδιοτήτων και σε καταχρήσεις.
2) Η θέση του κ. Δελαστίκ εξάλλου ισχύει τα τελευταία 190 χρόνια της νεώτερης ιστορίας της Ελλάδας και τα αποτελέσματα τα ζούμε όλοι μας.
3) Ο κ. Δελαστίκ, προκειμένου να υπεραμυνθεί της άποψής του υπεραμύνεται ακόμα και της έννοιας του πολιτικού κόστους, το οποίο περίπου το θεωρεί ως πεμπτουσία της δημοκρατίας, όταν κατά γενική ομολογία, αυτό αποτελεί τη χειρότερη σύγχρονη πολιτική «γάγγραινα» και τροχοπέδη για κάθε εξέλιξη, πρόοδο και ανάπτυξη πολιτικών πρωτοβουλιών.
4) Θεωρεί ότι οι εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί θα αποτελούν τους «κολλητούς» του εκάστοτε πρωθυπουργού και θα είναι άτομα αναλώσιμα χωρίς πολιτικό ενδιαφέρον, ενώ για παράδειγμα (λέμε εμείς) η τρίτη γενιά Παπανδρέου και πολλές άλλες μόνιμες και μη αναλώσιμες πολιτικές οικογένειες, είναι προφανώς δημοκρατική υγεία!!
5) Ο κ. Δελαστίκ δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη του ότι το σπάσιμο της αλυσίδας βουλευτή – υπουργού, οδηγεί αναπόφευκτα και στο σπάσιμο της αλυσίδας του ρουσφετιού, δηλαδή της βασικότερης πολιτικής κατάρας των τελευταίων 190 ετών ιστορίας.
Με λίγα λόγια η άποψή του κ. Δελαστίκ, σε ότι αφορά την πρόταση αυτή του Αντώνη Σαμαρά είναι συντηρητική. Δηλαδή μη αλλαγή.
Εμείς όμως πιστεύουμε πως ήρθε η ώρα να πάμε επιτέλους μπροστά, σπάζοντας πολιτικές αγκυλώσεις, πρακτικές και θεσμούς που μας κρατούν στο χθες.
Το άρθρο του κ. Δελαστίκ εδώ
Το βασικό ερώτημα που θέλω να ρωτήσω εγώ τον κ. Πέτρο και κάθε αναγνώστη, είναι:
Τι είναι καλύτερο:
Α. Ο εκάστοτε Υπουργός να είναι εκλεγμένος από τον Ελληνικό λάο - ως βουλευτής;
Β. Ο εκάστοτε Υπουργός να επιλέγεται από τον εκλεγμένο πρωθυπουργό ή άλλη ομάδα (να είναι κολλητήρι κ τσιράκι του εκάστοτε Πρωθυπουργού και της κλίκας του ή άλλης ομάδας);
Γ. Ο εκάστοτε Υπουργός να εκλέγεται από τον Ελληνικό λαό, αλλά να μην είναι βουλευτής;
Αν Συμφωνεί με το Γ, τότε σαφώς τα επιχειρήματά του πάνε περίπατο, αφού πρακτικώς διαφορά Α και Γ δεν υπάρχει (κ οι δύο επιλέγονται από τον Ελληνικό λαό - άρα οι πελατιάκες σχέσεις με τους ψηφοφόρους του ισχύουν)
Αν Συμφωνεί με το Β, τότε σαφώς είναι με το ΠΑΣΟΚ, όπου οι πελατιακές σχέσεις δεν αφορούν ΟΥΤΕ ΚΑΝ τους ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ. ΑΛΛΑ ΕΙΤΕ ΤΟΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ (υπερεξουσία σε ένα άτομο!) είτε ΞΕΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ (μέσω ομάδων, ή μέσω του πρωθυπουργού) ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ.
Αυτά λοιπόν που μας λέει ο κ. Πέτρος, είναι απλά είδους ΠΑΠΑΝΔΡΕΙΚΩΝ ΜΠΑΡΟΥΦΩΝ για να στηρίξει μόνο και μόνο τον Παπανδρεϊκό Σαμαρά.
Ο Υπουργός για να γίνει Υπουργός κάπως πρέπει να επιλεγεί. Η ΘΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ (ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΣ) Η ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ...
Αν θεωρεί λοιπόν κάποιος ως ΝΤΕ-ΦΑΚΤΟ πως οι Υπουργοί συνδιαλέγονται με αυτούς που τους επιλέγουν, ΤΟΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΣΥΝΔΙΑΛΕΓΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΕ, ΠΑΡΑ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ.
Από εκεί και πέρα, αν μας ενοχλούν αυτές οι συνδιαλλαγές, ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΟΥΜΕ ΣΚΛΗΡΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΤΩΝ!
Ο Σαμαράς προτιμά φαίνεται Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ... ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΣΧΕΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ!....
Τι άλλο θα περιμέναμε από μια ΝΕΑ - Δημοκρατία;... Πλήρης ξεπέταγμα της αξίας της ψήφου των πολιτών, στο όνομα της δήθεν de-facto ξετσιπωσιάς και κατωτερότητάς τους... Ενώ αν η Εκτελεστική εξουσία επιλέγεται από ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ, τότε de-facto αυτοί είναι τίμιοι και ηθικοί, ε;
Η πραγματικότητα δυστυχώς έχει δείξει το εντελώς αντίθετο. Αλλά όσοι ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΛΊΓΟΥΣ, κάνουν προτάσεις που να υβρίζουν και να σπιλώνουν τους πολλούς (τον ελληνικό λαό), για να πείσουν πως οι λίγοι μονάχα (πρωθυπουργοί - κεφαλές) αξίζουν!
Συγχαρητήρια...