Πέμπτη, 17 Νοεμβρίου 2011
Τότε και Τώρα και Πάντα, γιατί η ζωή μας ανήκει Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία
όλων εκείνων που οδηγούν τους λαούς στην εξαθλίωση.
Στο 2011 η ανεργία χτυπά την πόρτα κάθε σπιτιού, η παιδεία και η γνώση συνεχίζουν να αποτελούν εμπορεύσιμο είδος. Ο αγώνας για τα αιτήματα του 1973 είναι πάντα επίκαιρος. Συνεχίζεται μέχρι τη δικαίωση.
Ο Δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας 38 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τιμά τους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους, στον αγώνα κατά της δικτατορίας.
Στέκεται με σεβασμό απέναντι στην κορυφαία στιγμή του αντιδικτατορικού απελευθερωτικού αγώνα του λαού μας και επαναβεβαιώνει την πίστη μας στις παρακαταθήκες αυτών που είχαν το θάρρος να κοιτάξουν κατάματα την Ιστορία.
Με οδηγό τα μηνύματα της εξέγερσης του Νοέμβρη, κατακτήθηκαν μεγάλοι στόχοι.
Με τους αγώνες και τις θυσίες του λαού οικοδομήθηκε μια ισχυρή δημοκρατία.
Αγώνες και εξεγέρσεις, όπως αυτή του Πολυτεχνείου, δεν μπορούν παρά να δικαιώνονται με την καθημερινή δράση και τον αγώνα του κάθε πολίτη. Γιατί, ποτέ, ούτε μια στιγμή, δεν σταματά ο αγώνας για την εμβάθυνση και διεύρυνση της δημοκρατίας, ο αγώνας για την ενίσχυση της λαϊκής κυριαρχίας, ο αγώνας για μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, ο αγώνας για την οικοδόμηση μιας δίκαιης κοινωνίας.
Ο Δήμαρχος Κερατσινίου-Δραπετσώνας κ. Λουκάς Τζανής δήλωσε για την επέτειο του Πολυτεχνείου:
«38 χρόνια μετά, οι ευθύνες του πολιτικού μας συστήματος, γίνονται ακόμα μεγαλύτερες, καθώς έχει την υποχρέωση να προστατέψει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του ελληνικού λαού, που τίθενται υπό αμφισβήτηση από τις αντιλαϊκές επιλογές των ινστρουχτόρων της παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι παίρνουν από τους πολλούς για να δώσουν στους λίγους. Αυτών που οικοδομούν μια κοινωνία αναξιοκρατίας, αυτών που δημιουργούν αξεπέραστα προβλήματα στη μέση ελληνική οικογένεια. Η Δημοτική Αρχή μαζί με τους σκληρά δοκιμαζόμενους, αλλά και πάντα αγωνιστές πολίτες του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας, θα είναι πάντα στην πρώτη γραμμή του ΑΓΩΝΑ για την αντιμετώπιση των τεράστιων προβλημάτων που δημιούργησε στους λαούς η παγκοσμιοποίηση. Παρά το γεγονός ότι οι ελπίδες που δημιούργησε η μεταπολίτευση, σε πολλά σημεία αποδείχτηκαν φρούδες, τα μηνύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, 38 χρόνια μετά, παραμένουν επίκαιρα, δυνατά, ικανά να τρομοκρατήσουν και να ανατρέψουν όσους προσπαθούν να δημιουργήσουν μια κοινωνία απάθειας, μοιρολατρίας και άκριτης αποδοχής των αντιλαϊκών επιδιώξεων τους».
Γραφείο Τύπου & Επικοινωνίας Δήμου Κερατσινίου - Δραπετσώνας
6 σχόλια:
-
Ανώνυμος είπε...
-
τη λευτερια δεν τη ζηταν με παρακαλια,τηνε παιρνουνε με τα δικα τους χερια μοναχοι...βαρναλης -
Ανώνυμος είπε...
-
ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΣΗΜΕΡΑ. ΚΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΓΕΝΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΜΩΣ:
ΟΧΙ ΑΛΛΟΥΣ ΦΑΥΛΟΥΣ ΔΗΘΕΝ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΥΛ ΔΑΜΑΝΑΚΗ ΛΑΛΙΩΤΗ ΠΑΠΟΥΤΣΗ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΔΕ ΣΥΜΜΑΖΕΎΕΤΑΙ. -
Ανώνυμος είπε...
-
Απολογία του Γ.Παπαδοπούλου (Απόσπασμα σχετικό προς τα συνθήματα Ψωμί παιδεία ελευθερία)
«..Ως προς το ψωμί, την οικονομίαν, παραλάβαμεν το εθνικόν εισόδημα εις τα 565 δολλάρια, και παραδώσαμε την διαχείρισιν της εξουσίας όταν ανετράπημεν εις 1.100.
Παραλάβαμεν τον προϋπολογισμόν της χώρας εις το ύψος των 29 δισεκατομμυρίων και παραδώσαμεν την αρχήν, με τον προϋπολογισμόν της χώρας εις 109 δισεκατομμύρια.
Παραλάβαμεν το συναλλαγματικόν απόθεμα της χώρας εις τα 200 εκατομμύρια δολλάρια και το παραδώσαμεν εις τον ένα δισεκατομμύριον πεντήκοντα εκατομμύρια δολλάρια. ..
Παιδεία! Δύο δισεκατομμύρια τετρακόσια εκατομμύρια ήσαν αι δαπάναι του προϋπολογισμού υπέρ της παιδείας όταν αναλάβομεν την αρχήν. Και παραδώσαμεν κονδύλιον εγγεγραμμένον εις τον προϋπολογισμόν ύψους 15 δισεκατομμυρίων.
Εξακόσιες είκοσι επτά ήσαν αι θέσεις των λειτουργών της ανωτάτης παιδείας, διότι δεν θα αναφερθώ εις την γενικήν, και ανεπτύξαμεν τας καθηγητικάς έδρας εις τον αριθμόν των εννεακοσίων εβδομήκοντα περίπου.
Δύο χιλιάδες εξακόσιοι ήσαν οι προβλεπόμενοι βοηθοί Καθηγητών, ως βοηθητικόν εκπαιδευτικόν προσωπικόν εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, και όταν παραδώσαμεν την αρχήν αι νομοθετημέναι θέσεις ανήρχοντο εις έξι χιλιάδας επτακοσίας, εάν δεν με απατά η μνήμη, εξ αυτών δε είχε κατορθωθεί να συμπληρωθούν περί τας τέσσερεις χιλιάδας οκτακοσίας.
Εδιπλασιάσαμε τας δυναμένας να προσφερθώσι υπηρεσίας εκ μέρους των φοιτητικών λεσχών, εβελτιώσαμε το φοιτητικόν συσσίτιον. Εχορηγήσαμεν τα φοιτητικά δάνεια.
Εχορηγήσαμε δωρεάν τα συγγράματα προς τους φοιτητάς. Εν πάση δε περιπτώσει ολοκληρώσαμε την έννοιαν εις την πραγματικήν μορφήν της δωρεάν παιδείας εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα...»
Αντί Επιλόγου...:
Οπως γράφει ο αείμνηστος Θ. Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του "Η Μεγάλη Περιπέτεια" εκδόσεις Κάκτος, σελίς 298, "...Θα έλθη όμως κάποτε η ωρα που η υπόθεση "Πολυτεχνείο" θα μελετάται απο τους ιστορικούς, τους κοινωνιολόγους και τους ψυχιάτρους ως μία από τας χαρακτηριστικωτέρας αποδείξεις της ηθικής και πνευματικής καταπτώσεως της εποχής μας..."
http://aioniaellinikipisti.blogspot.com -
Ανώνυμος είπε...
-
Η υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της συγκλήτου του Πολυτεχνείου της 11/10/1975, προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβάν, που επιβεβαιώνει ότι κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατά το τριήμερο
Η μαρτυρία του πρυτάνεως του Ε.Μ.Π. Κωνσταντίνου Κονοφάγου στις 20/1/1975, στο πενταμελές εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του « Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου» 1982 με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο....
Πολυτεχνείο.
Μολονότι το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος απεφάσισε, κατόπιν εντολών του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων και μετέπειτα Δικαιοσύνης Γ.Α.Μαγκάκη, να απονείμη «τιμητική σύνταξη» στις οικογένειες των σπουδαστών που «έχασαν την ζωή τους στο Πολυτεχνείο», ουδείς δικαιούμενος ή μαυροφορεμένη μητέρα ανευρέθη ή έλαβε την ανωτέρω σύνταξιν, που παρέμεινε τελικώς αζήτητη.
Στην μαρμάρινη πλάκα ( την οποίαν απεκάλυψεν ως Πρωθυπουργός το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου) και η οποία εναποτέθη πλησίον της μεγάλης ασώματης κεφάλας, στο χώρο «της θυσίας» στο Πολυτεχνείο, τελικώς έχουν αναγραφή δεκαοκτώ ονόματα με την μισοσβυσμένη πλην όμως αναγνώσιμη, διευκρινιστική περιγραφή, «Φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944». Δηλαδή ελλείψει, ευτυχώς, θυμάτων, στον αποκαλούμενο «ιερό χώρο » θυσίας, της λογικής και της αλήθειας μάλλον ή φανταστικών νεκρών αγωνιστών, επιστρατεύθησαν οι φοιτητές του 1941-1942!! .
Τα ατυχή θύματα των γεγονότων του Νοεμβρίου 1973, που όλα τους σκοτώθησαν έξω και μακριά από το Πολυτεχνείο επιβεβαιώθησαν από το υπ αριθμόν 677/1975 παραπεμπτικό βούλευμα και την υπ αριθμόν 723/1975 απόφαση του πενταμελούς Εφετείου Αθηνών από τα οποία προέκυψε ότι οι πολίτες που σκοτώθησαν κατά το τριήμερο των συγκρούσεων είναι συνολικώς 23.
Όμως με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία κατόπιν εντολής του τότε υπουργού Δημόσιας τάξεως Γ. Σκουλαρίκη επαναφέρθη στην ενεργό υπηρεσία με τα εύσημα του αντιστασιακού και ανέλαβε αστυνομικός διευθυντής ο Γ. Σαμπάνης . Η έρευνα του αστυνομικού διευθυντού Γ. Σαμπάνη κατέληξε στην διαπίστωση ότι κατά το τριήμερο έχασαν την ζωή τους συνολικώς δώδεκα. -
Ανώνυμος είπε...
-
Ο τότε δήμαρχος Ζωγράφου Δ. Μπέης εβεβαίωνε με μεγαλειώδη σοβαρότητα ότι οι νεκροί ήσαν τόσο πολλοί ώστε η χούντα τους έθαψε σε ομαδικούς τάφους με μπουλντόζες έξω από το νεκροταφείο του Ζωγράφου.
Η «θλιβερή» ιστορία της Ηλένια. Την πρώτη επέτειο του «Πολυτεχνείου», το 1974, ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων «νεκρών» που γέμισαν το πολύπαθες κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: «Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».
Το «δράμα» το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές, δε - η «Αυγή» - έγραψε, κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: «Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρα από σφαίρα. Τι απόγινε» λέει:
«Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».
Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε όλες αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν από τα γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: «Τι απόγινε;».
Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής». Κατέληγε το άρθρο.
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονημένης» Ηλένιας - στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι – είχε ληφθή από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας «ΜΠΡΕΚ» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «Βόγκ» (το σκίτσο της διαφημίσεως - είναι «παστέλ» - το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νικόλας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο).
Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο - από το όνομα του φαίνεται «γέννησε» την Ηλένια - ο οποίος καταδικάστηκε (άρον - άρον, στις 18 / 2 / 75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών.... -
Ανώνυμος είπε...
-
Θα δούμε πάλι, δυστυχώς, οδοφράγματα, αυτοκίνητα να πυρπολούνται, περιουσίες να λεηλατούνται, σημαίες να βεβηλώνονται..Και την κορύφωση της πορείας έξω από κει που τελειώνουν όλες οι «σοβαρές» διαδηλωσεις στην Ελλάδα. Την Αμερικανική πρεσβεία.
Ταυτόχρονα, πολιτικούς, ηθοποιούς, καλλιτέχνες, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους να τιμούν την «εξέγερση του Πολυτεχνείου» που χάρις αυτής επανήλθε η «Δημοκρατία» ( του Ιωαννίδη) στην Ελλάδα, ενώ αρκετοί συμπολίτες μας θα σπεύσουν συν γυναιξί και τέκνοις, γονυκλινείς στην ασώματη κεφάλα του Σβορώνου συγχέοντες τους αναφερόμενους στην μαρμάρινη πλάκα ( φοιτητές που έπεσαν επί κατοχής) με τους ανύπαρκτους νεκρούς σπουδαστές στο Πολυτεχνείο.
Δια πολλοστή φόρα η αγνή, ειλικρινής, ανιδιοτελής και υπέρμετρος αγάπη που έχουν οι νέοι προς την ελευθερία παραμένει ανεξάντλητο κεφάλαιο προς εκμετάλλευση.
