Παρασκευή, 18 Νοεμβρίου 2011
… Σου τα σκοτώνουν τα παιδιά που τραγουδούν για Λευτεριά. ''Εδώ Πολυτεχνείο''
16 Απριλίου 1967: Στα πλαίσια ενός κύματος δικτατοριών, εν μέσω του τότε παγκόσμιου παιχνιδιού που αποκαλούντο ψυχρός πόλεμος, εγκαθιδρύεται στην Ελλάδα η Χούντα των Συνταγματαρχών. Την ίδια περίοδο, εκτός της χώρας μας, στρατιωτικές δικτατορίες εθνικιστών ή αξιωματούχων του στρατού εγκαθίστανται σε.....
Χιλή, Αργεντινή, Πορτογαλία και Ισπανία. Ο λόγος ήταν ο εξής απλός: Ο συνασπισμός της Δύσης, με πρωτοστάτησα την Αμερική, φοβόταν την επικείμενη εξάπλωση του κομμουνισμού στα δυτικά έθνη που επιχειρούσε η Σοβιετική Ένωση.
Ως θωράκιση από τέτοιου είδους κομμουνιστικά αισθήματα η Αμερική ευνοεί τις δικτατορίες ανά τον πλανήτη βασιζόμενη κυρίως στη δράση της C.I.A..
Στις 16 Απριλίου του ’67 και ενώ είχαν προγραμματιστεί εκλογές στις 28 Μαΐου του ίδιου έτους, ο πιο τρανός μαλάκας που έχει δει τον ήλιο αυτής της χώρας, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος (αμετανόητος μέχρι το τέλος του) σε συνεργασία με το Στυλιανό Παττακό, το Νικόλαο Μακαρέζο και μία ομάδα αξιωματικών του στρατού, καταπατώντας το Σύνταγμα, πραξικοπηματικά καταλαμβάνει την εξουσία. Γεγονός που δικαιολογήθηκε από τους ίδιους τους πραξικοπηματίες με την πρόφαση μίας κομμουνιστικής εξέγερσης που δήθεν αναμενόταν έπειτα από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου και τη συμφωνία της Βάρκιζας.
Ακολουθούν χρόνια ανελευθερίας, χρόνια βίας και φόβου, χρόνια εξοριών, χρόνια θανάτου.Το κολαστήριο της Χούντας διαρκεί 7 ολόκληρα χρόνια, μέχρι και την 24η Ιουλίου του ‘74 οπότε και καταρρέει υπό το βάρος της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας, περνάει μέσα από το Πολυτεχνείο της Αθήνας, ένα χρόνο περίπου πριν την πτώση του διαβόλου της δικτατορίας. Η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι φαίνεται να είναι ο νόμος 1347 για τις αναγκαστικές επιστρατεύσεις ''αντιδραστικών'' φοιτητών. Έχοντας καταστήσει το φοιτητικό κίνημα ακέφαλο και αδύναμο, οι πραξικοπηματίες με τον προαναφερθέντα νόμο αναγκάζουν σε υποχρεωτική επιστράτευση ''επικίνδυνους'' για το καθεστώς φοιτητές.
Ως προάγγελος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αναφέρονται δύο γεγονότα: Η αυτοπυρπόληση του φοιτητή Γεωλογίας Κώστα Γεωργάκη στη Γένοβα το 1970 και η κατάληψη της Νομικής το 1973. Όπως λέγεται, περίπου 3.000-4.000 φοιτητές καταλαμβάνουν το κτίριο της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών ζητώντας την κατάργηση του νόμου 1347. Αναφέρεται επίσης ότι από την ταράτσα του κτιρίου οι καταληψίες φοιτητές απαγγέλουν τον εξής όρκο: ''Εμείς οι φοιτηταί των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμαστε στo όνομα της ελευθερίας να αγωνισθούμε μέχρι τέλους για την κατοχύρωση: α) των ακαδημαϊκών ελευθεριών, β)του πανεπιστημιακού ασύλου, γ) της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων.''
Έτσι φτάνουμε στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Το χρονικό της εξέγερσης που τιμούμε σήμερα, όλοι το γνωρίζουμε. 14 Νοεμβρίου του ’73 οι φοιτητές αποφασίζουν την αποχή από τα μαθήματά τους δηλώνοντας την αντίθεσή τους στο αντιδημοκρατικό καθεστώς. Αυτοαποκαλούνται ''Ελεύθεροι Πολιορκημένοι'' και καταφέρνουν να στήσουν το ραδιοφωνικό σταθμό που εξέπεμπε σε όλη σχεδόν την Αθήνα. Εκφωνητές ήταν οι Μίλτος Χαραλαμπίδης, Μαρία Δαμανάκη και Δημήτρης Παπαχρήστος.
Στις 17 Νοέμβρη όμως, λόγω της αδυναμίας της αστυνομίας να καταστείλει τις αντιδράσεις των φοιτητών, αποφασίζεται από το Γεώργιο Παπαδόπουλο η στρατιωτική επέμβαση. Τα άρμα μάχης ΑΜΧ 30 γκρεμίζει τη σιδερένια είσοδο του Πολυτεχνείου ενώ βρίσκονταν πάνω της ακόμη φοιτητές. Από ‘κει και έπειτα, το τοπίο παραμένει θολό. Και πώς να μην είναι; Πώς να μην είναι θολό όταν στην Ελλάδα του σήμερα υπάρχουν ακόμα πολιτικά δίποδα που μπορούν όπως λένε να αποκαλέσουν με άνεση τη Χούντα ως κίνημα πετυχημένο και ως επανάσταση.
Υπάρχουν αυτοί οι οποίοι υποστηρίζουν ότι εντός του Πολυτεχνείου δεν υπήρξαν νεκροί. Υπάρχουν και αυτοί που υποστηρίζουν το αντίθετο. Άλλοι μιλούν για 25 νεκρούς άλλοι για 34 άλλοι για 80 και άλλοι για 200. Άλλοι πάλι λένε ότι η καταμέτρηση των νεκρών από τη στρατιωτική βία εκείνης της ημέρας δεν έχει ολοκληρωθεί μέχρι και σήμερα. Ένα όμως είναι σίγουρο. Ακροβολισμένοι σκοπευτές υπήρχαν. Οι φοιτητές και οι παραβρισκόμενοι πολίτες βάλλονταν με αληθινές σφαίρες. Οι φοιτητές σκοτώθηκαν. Δε σκοτώθηκε ούτε γάτα ούτε ένας ντελιβεράς, ούτε ένα παιδί από λάθος. Σκοτώθηκαν άνθρωποι που αγωνίζονταν ελεύθεροι για να μπορώ να γράφω εγώ σήμερα όπως επίσης και για να βγαίνει το κάθε φασισταριό να ισχυρίζεται '' Σιγά και τι ήταν πια αυτό το Πολυτεχνείο; ''
Το Πολυτεχνείο τιμάται γιατί ήταν εξέγερση. Ήταν εξέγερση Ελλήνων πολιτών που σκοτώθηκαν από καταπατητές του Συντάγματος και της Δημοκρατίας. Οι φωνές τους ζουν μέσα στην Ιστορία…
ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Αυτό ζητούσαν εκεί στο Πολυτεχνείο.
Ερχόμενος στο σήμερα, με πιάνει αηδία καθώς θυμάμαι το μόνιμο ένοικο βουλευτικής έδρας, κύριο Πάγκαλο, να τολμά να ξεστομίζει προ ενός περίπου έτους ότι θα κατέβουν τα τανκς. Ποια τανκς κύριε αντιπρόεδρε; Τα ίδια που σκότωσαν το παιδί της καγκελόπορτας; Τα ίδια τανκς; Ο ίδιος στρατός; Οι ίδιες σφαίρες;
Με πιάνει αηδία όταν ξυπνάω ένα πρωινό και μου ανακοινώνεται ότι '' Από ‘δω και πέρα, δε γνωρίζουμε για πόσο, έχουμε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και ο Καρατζαφέρης βρίσκεται εντός της.'' Ποιος Καρατζαφέρης; Αυτός ο Καρατζαφέρης;
Με πιάνει αηδία που ζω σε αυτή τη χώρα που έχει καταργήσει τις εκλογές, την απόλυτη έκφραση δημοκρατίας σε μία ελεύθερη κοινωνία, και τις έχει αντικαταστήσει με τις δημοσκοπήσεις.
Με πιάνει αηδία που όταν σηκώνω το κεφάλι, καμιά φορά κι εγώ, βλέπω γύρω μου ανθρώπους δυστυχισμένους άβουλους, με μάτια κλειστά.
Το Πολυτεχνείο ζει; Όχι, το Πολυτεχνείο δε ζει απλά. Επαναλαμβάνεται καθημερινά εδώ και πολύ καιρό. Το Πολυτεχνείο στην Ελλάδα δε θα πεθάνει ΠΟΤΕ.
Γιατί κι εγώ, κάτι απλό ζητώ
ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
http://alexiptwto.blogspot.com
18 σχόλια:
- Ανώνυμος είπε...
- Τα στοιχεία:
Η υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της συγκλήτου του Πολυτεχνείου της 11/10/1975, προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβάν, που επιβεβαιώνει ότι κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατά το τριήμερο
Η μαρτυρία του πρυτάνεως του Ε.Μ.Π. Κωνσταντίνου Κονοφάγου στις 20/1/1975, στο πενταμελές εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του « Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου» 1982 με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο....
Πολυτεχνείο.
Μολονότι το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος απεφάσισε, κατόπιν εντολών του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων και μετέπειτα Δικαιοσύνης Γ.Α.Μαγκάκη, να απονείμη «τιμητική σύνταξη» στις οικογένειες των σπουδαστών που «έχασαν την ζωή τους στο Πολυτεχνείο», ουδείς δικαιούμενος ή μαυροφορεμένη μητέρα ανευρέθη ή έλαβε την ανωτέρω σύνταξιν, που παρέμεινε τελικώς αζήτητη.
Στην μαρμάρινη πλάκα ( την οποίαν απεκάλυψεν ως Πρωθυπουργός το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου) και η οποία εναποτέθη πλησίον της μεγάλης ασώματης κεφάλας, στο χώρο «της θυσίας» στο Πολυτεχνείο, τελικώς έχουν αναγραφή δεκαοκτώ ονόματα με την μισοσβυσμένη πλην όμως αναγνώσιμη, διευκρινιστική περιγραφή, «Φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944». Δηλαδή ελλείψει, ευτυχώς, θυμάτων, στον αποκαλούμενο «ιερό χώρο » θυσίας, της λογικής και της αλήθειας μάλλον ή φανταστικών νεκρών αγωνιστών, επιστρατεύθησαν οι φοιτητές του 1941-1942!! .
Τα ατυχή θύματα των γεγονότων του Νοεμβρίου 1973, που όλα τους σκοτώθησαν έξω και μακριά από το Πολυτεχνείο επιβεβαιώθησαν από το υπ αριθμόν 677/1975 παραπεμπτικό βούλευμα και την υπ αριθμόν 723/1975 απόφαση του πενταμελούς Εφετείου Αθηνών από τα οποία προέκυψε ότι οι πολίτες που σκοτώθησαν κατά το τριήμερο των συγκρούσεων είναι συνολικώς 23.
Όμως με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία κατόπιν εντολής του τότε υπουργού Δημόσιας τάξεως Γ. Σκουλαρίκη επαναφέρθη στην ενεργό υπηρεσία με τα εύσημα του αντιστασιακού και ανέλαβε αστυνομικός διευθυντής ο Γ. Σαμπάνης . Η έρευνα του αστυνομικού διευθυντού Γ. Σαμπάνη κατέληξε στην διαπίστωση ότι κατά το τριήμερο έχασαν την ζωή τους συνολικώς δώδεκα. - Ανώνυμος είπε...
- Τα ψεύδη:
Ο τότε δήμαρχος Ζωγράφου Δ. Μπέης εβεβαίωνε με μεγαλειώδη σοβαρότητα ότι οι νεκροί ήσαν τόσο πολλοί ώστε η χούντα τους έθαψε σε ομαδικούς τάφους με μπουλντόζες έξω από το νεκροταφείο του Ζωγράφου.
Η «θλιβερή» ιστορία της Ηλένια. Την πρώτη επέτειο του «Πολυτεχνείου», το 1974, ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων «νεκρών» που γέμισαν το πολύπαθες κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: «Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».
Το «δράμα» το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές, δε - η «Αυγή» - έγραψε, κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: «Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρα από σφαίρα. Τι απόγινε» λέει:
«Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».
Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε όλες αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν από τα γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: «Τι απόγινε;».
Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής». Κατέληγε το άρθρο.
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονημένης» Ηλένιας - στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι – είχε ληφθή από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας «ΜΠΡΕΚ» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «Βόγκ» (το σκίτσο της διαφημίσεως - είναι «παστέλ» - το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νικόλας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο).
Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο - από το όνομα του φαίνεται «γέννησε» την Ηλένια - ο οποίος καταδικάστηκε (άρον - άρον, στις 18 / 2 / 75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών.... - Ανώνυμος είπε...
- Η πολιτική εκμετάλλευση.
Ισχυρίσθησαν οι επανακάμψαντες παλαιοί και νέοι πολιτικοί ότι χάρις σ’αυτά τα γεγονότα «επανήλθε η Δημοκρατία στην Ελλάδα». Ενώ την 25η Νοεμβρίου 1973, με αφορμή τα γεγονότα αυτά ουσιαστικώς διεκόπη το εγχείρημα επιστροφής στην Δημοκρατία, ανετράπη η τότε μεταβατική κυβέρνηση Μαρκεζίνη ( λόγω της αρνήσεως της, να επιτρέψει τον ελλιμενισμό του 6ου στόλου στην Ελευσίνα και την χρήση της αεροπορικής βάσεως στη Σούδα, κατά τον πόλεμο του Γιαμ Κιπούρ, τον Σεπτέμβριο του 1973.)
Και την εκτροπή συνέχισε το σκληρό δικτατορικό καθεστώς Δ. Ιωαννίδη. Το οποίο κατέρρευσε και παρέδωσε την εξουσία στους πολιτικούς μόνο με την τραγική εμπλοκή της Κύπρου στις 23 Ιουλίου του 1974, οκτώ μήνες περίπου μετά από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Ακόμη και η Πανσπουδαστική ( όργανο του ΚΚΕ εξωτερικού) στο φύλλο υπ αριθμόν 8 έγραφε ότι «το Πολυτεχνείο ήταν έργο 350 πρακτόρων του Ρουφογάλη» τότε αρχηγού της ΚΥΠ.
Ενώ το θείον βρέφος ( μεγαλούτσικο τότε) ο Λαλιώτης μέλος της συντονιστικής επιτροπής στην Αυγή της 17.11.1976 εδήλωνε ότι «Οι μάζες δεν είχαν καμιά διάθεση για αγωνιστική κινητοποίηση» - Ανώνυμος είπε...
- Απολογία του Γ.Παπαδοπούλου (Απόσπασμα σχετικό προς τα συνθήματα Ψωμί παιδεία ελευθερία)
«..Ως προς το ψωμί, την οικονομίαν, παραλάβαμεν το εθνικόν εισόδημα εις τα 565 δολλάρια, και παραδώσαμε την διαχείρισιν της εξουσίας όταν ανετράπημεν εις 1.100.
Παραλάβαμεν τον προϋπολογισμόν της χώρας εις το ύψος των 29 δισεκατομμυρίων και παραδώσαμεν την αρχήν, με τον προϋπολογισμόν της χώρας εις 109 δισεκατομμύρια.
Παραλάβαμεν το συναλλαγματικόν απόθεμα της χώρας εις τα 200 εκατομμύρια δολλάρια και το παραδώσαμεν εις τον ένα δισεκατομμύριον πεντήκοντα εκατομμύρια δολλάρια. ..
Παιδεία! Δύο δισεκατομμύρια τετρακόσια εκατομμύρια ήσαν αι δαπάναι του προϋπολογισμού υπέρ της παιδείας όταν αναλάβομεν την αρχήν. Και παραδώσαμεν κονδύλιον εγγεγραμμένον εις τον προϋπολογισμόν ύψους 15 δισεκατομμυρίων.
Εξακόσιες είκοσι επτά ήσαν αι θέσεις των λειτουργών της ανωτάτης παιδείας, διότι δεν θα αναφερθώ εις την γενικήν, και ανεπτύξαμεν τας καθηγητικάς έδρας εις τον αριθμόν των εννεακοσίων εβδομήκοντα περίπου.
Δύο χιλιάδες εξακόσιοι ήσαν οι προβλεπόμενοι βοηθοί Καθηγητών, ως βοηθητικόν εκπαιδευτικόν προσωπικόν εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, και όταν παραδώσαμεν την αρχήν αι νομοθετημέναι θέσεις ανήρχοντο εις έξι χιλιάδας επτακοσίας, εάν δεν με απατά η μνήμη, εξ αυτών δε είχε κατορθωθεί να συμπληρωθούν περί τας τέσσερεις χιλιάδας οκτακοσίας.
Εδιπλασιάσαμε τας δυναμένας να προσφερθώσι υπηρεσίας εκ μέρους των φοιτητικών λεσχών, εβελτιώσαμε το φοιτητικόν συσσίτιον. Εχορηγήσαμεν τα φοιτητικά δάνεια.
Εχορηγήσαμε δωρεάν τα συγγράματα προς τους φοιτητάς. Εν πάση δε περιπτώσει ολοκληρώσαμε την έννοιαν εις την πραγματικήν μορφήν της δωρεάν παιδείας εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα...»
Αντί Επιλόγου...:
Οπως γράφει ο αείμνηστος Θ. Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του "Η Μεγάλη Περιπέτεια" εκδόσεις Κάκτος, σελίς 298, "...Θα έλθη όμως κάποτε η ωρα που η υπόθεση "Πολυτεχνείο" θα μελετάται απο τους ιστορικούς, τους κοινωνιολόγους και τους ψυχιάτρους ως μία από τας χαρακτηριστικωτέρας αποδείξεις της ηθικής και πνευματικής καταπτώσεως της εποχής μας..."
http://aioniaellinikipisti.blogspot.com - Ανώνυμος είπε...
- ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΕ ΜΟΝΟ ΟΙ ΧΑΖΟΙ ΤΙ******* ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΟΙ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΑ ΠΑΝΕ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΧΕΣΟΥΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου