ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΓΝΩΜΗ

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Τετάρτη, 9 Νοεμβρίου 2011

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΛΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ (με το ...πενάκι) ΤΟΥ ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΥ

Το σημερινό ΜΑΘΗΜΑ ΛΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, είναι απάντηση στις ψευδο – οικονομολογικές ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ, κάποιου Γιάννη Κανατσέλη, πολιτευτή του ΛΑ.Ο.Σ. στον Πειραιά. Οι μπούρδες του, μου στάλθηκαν με e-mail ιστολογίου του Πειραιά, το οποίο δεν θέλω να εκθέσω, εκτός αν επιθυμεί το ίδιο να αναφερθώ σε αυτό (θα τους στείλω την ανάρτησή μου, σαν απάντηση).

γράφει ο ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ

ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΤΣΟΓΛΑΝΙΑ ΠΟΥ ΓΙΑ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΥΠΕΡΘΕΜΑΤΙΣΑΝ ΜΕ ΚΑΛΠΙΚΑ ΟΝΕΙΡΑ (ΛΑ.Ο.Σ.) ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΜΑΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΑΦΟΥ ΕΓΔΑΡΑΝ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ….ΑΝΑΠΟΛΟΥΝ ΜΕ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗ ΔΡΑΧΜΗ ΠΟΥ ΞΕΣΚΙΖΑΝ!!!

Σας γνωρίζω ότι σαν Μπαρμπανίκος και Οικονομολόγος, (το έχω πει πολλές φορές) ήμουν τόσο κατά της ΕΟΚ, όσο και κατά της εισόδου μας στο ΕΥΡΩ. Με την είσοδό μας στο ΕΥΡΩ, σε σχετικά ήρεμες και συμφωνημένες συνθήκες ισοτιμιών, οι κραδασμοί ήσαν μικροί, γιατί επικράτησε η πλύση εγκεφάλου και η προσδοκία κερδοσκοπίας των βιοτεχνο-εμπόρων. Στο ΕΥΡΩ, αν θέλετε να θυμάστε, με την ισοτιμία 1€=340,75 δραχμές (αν θυμάμαι καλά), μπήκαμε με μια συνολική υποτίμηση της τότε δραχμής, -40% με τους επιεικέστερους υπολογισμούς. Ο συσχετισμός ισοτιμιών δραχμής με τα ισχυρότερα τότε ευρωπαϊκά νομίσματα, έδινε το ισοδύναμο 1 ΕΛΜ (Ευρωπαϊκή Λογιστική Μονάδα που μετονομάστηκε σε ΕΥΡΩ για να σκεπάσει τις απάτες ισοτιμίας) = 175 – 180 δραχμές περίπου. Επομένως ο συγγραφέας του άρθρου σας λέει εκ προοιμίου ένα κραυγαλέο ψέμα και αθλιότητα, όταν λέει πως δήθεν ήταν 1 € = 1000 δραχμές.

Τώρα, φορτωμένοι με τα τεράστια οικονομικά σκάνδαλα αυτών που κυβερνούν τα τελευταία τουλάχιστον 10 χρόνια, χωρίς τη παραμικρή διεκδίκηση των κλεμμένων από αυτούς που πραγματικά τα έφαγαν, διανύουμε πλέον μια πρωτοφανή οικονομική κρίση, τις συνέπειες της οποίας έπρεπε να πληρώσουν τοις μετρητοίς, οι πολιτικά και οικονομικά ένοχοι. Με επικάλυψη της μιας απάτης κάθε φορά ατέρμονα με μια νέα απάτη, το πρόβλημα διογκώνεται και δεν διορθώνεται ποτέ...

Στην ουσία, το πρόβλημα δεν είναι το τι όνομα επιλέγουμε να έχει το νόμισμα που χρησιμοποιούμε, αλλά το τι νομισματικές, δημοσιονομικές και φορολογικές πολιτικές εφαρμόζουμε με διαχειριστική επιμέλεια. Όταν η οικονομική κρίση είναι κατασκευασμένη από πολιτικοοικονομικούς κερδοσκόπους και όταν την μετατρέπουν με την αφέλειά σας, οι ίδιοι κερδοσκόποι σε νομισματική κρίση και όταν ολόκληρο το διεθνές οικονομικό περιβάλλον ασκεί αφόρητες πιέσεις εκφράζοντας από θέση ισχύος μόνο απαιτήσεις διασφάλισης του ληστρικού τραπεζικού συστήματος, η οποιαδήποτε σκέψη επιλογής και εφαρμογής άλλου νέου νομίσματος, δεν είναι μια απλή υπόθεση που αφορά μόνο εμάς, αλλά και όλον τον κόσμο.

Δεν λέω τη μαλακία που λένε μερικοί τις τελευταίες μέρες, ότι δεν υπάρχει πρόβλεψη να φύγουμε από το ΕΥΡΩ και άρα δεν μπορούμε να φύγουμε από το ΕΥΡΩ. Είναι οικονομολογική κοτσάνα κάτι τέτοιο, ακόμα κι’ αν στα κείμενα δεν υπάρχει σχετική φράση. Λέω ότι δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτόν τον άθλιο κόσμο και όπως μπήκαμε με θυσίες (=με ζημιά) στο ΕΥΡΩ και διεθνείς συμφωνίες, ανάλογα και αντίστροφα, θα πρέπει να συμφωνήσουμε τους οικονομικούς όρους με τους οποίους θα φύγουμε.

Ήδη έχουμε υποστεί μια εσωτερική υποτίμηση της τάξης του 30 – 40%, λόγω μειώσεων μισθών, συντάξεων και λόγω αύξησης των φόρων κατανάλωσης και ακίνητης περιουσίας.

Η επανακαθιέρωση άλλου νομίσματος (το όνομα δεν παίζει κανένα ρόλο), επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες πέραν από τον ξένο που έχει το πάνω χέρι. Επηρεάζεται από την εγχώρια βιομηχανική παραγωγή, από την συνολική παραγωγικότητα και τους συσχετισμούς τους με τον διεθνή ανταγωνισμό. Αυτή τη περίοδο έχουμε πιάσει παντού πάτο και δεν φταίει το όνομα του νομίσματος, ούτε το ότι υπάρχει μια ευρωπαϊκή αρχή που ελέγχει την χρήση του κοινού νομίσματος. Αλίμονο αν δεν υπήρχε, αλίμονο αν ο κάθε καριόλης τύπωνε ΕΥΡΩ κατά βούληση.

Είναι βλακώδες και αρκούντως μαλακώδες, ότι έχουμε τις μήτρες, έχουμε το τυπογραφείο και το χαρτί, και άρα μπορούμε ανά πάσα στιγμή να αρχίσουμε να τυπώνουμε όσες δραχμές γουστάρουμε. Από ποιους να γίνει αυτή η εφαρμογή??? Από τους κλέφτες που συνεχίζουν να κυβερνάνε και να παίζουν χρηματιστηριακά στοιχήματα σε βάρος της χώρας μας??? Με το γελοίο ΨΕΜΑ, πως δήθεν η προ ΕΥΡΩ πραγματική ισοτιμία ήταν 1 € = 1000 δραχμές??? Σε κάφρους απευθύνεται το άρθρο???

Αυτά σημαίνουν, ότι τον πρώτο λόγο, για την εφαρμογή ενός άλλου νομίσματος (ανεξαρτήτως ονομασίας), προκειμένου να βγούμε από την ευρωζώνη με ….παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση(!!!), τον έχει ο κάθε ξένος παράγοντας, είτε λέγεται Γερμανία, είτε Αγγλία (που είναι εξ αρχής εκτός ευρωζώνης), είτε λέγεται ΗΠΑ, είτε ΔΝΤ, είτε ΔΝΤ. Όλους αυτούς τους συμφέρει, γιατί οποιαδήποτε μεταβολή θα γίνει με τη μπάλα στο δικό τους γήπεδο.

ΤΟ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ: ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ. ΕΠΗΡΕΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΕ ΜΙΑ ΑΓΟΡΑ ΣΟΥΡΩΤΗΡΙ.

Παραπάνω επαναλαμβάνω επίτηδες τη φράση «ΕΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ», διότι οι κράχτες της «ΔΡΑΧΜΗΣ», στερούμενοι επιχειρημάτων και τεχνοοικονομικών γνώσεων, επιδιώκουν με χοντρά ψέματα, να χτίσουν ένα συναισθηματικό προφίλ της παλιάς δραχμής, αποκρύπτοντας τις τραγικές συνέπειες που θα έχουν οι υποτιμήσεις του νέου νομίσματος, για μισθοσυντήρητους, άπορους και άνεργους, στον βωμό μιας ανταγωνιστικότητας φάντασμα. Και εδώ, μόνο ένας οικονομολογικά αγράμματος, ταυτίζει την έλλειψη ανταγωνιστικότητας με τα μεροκάματα, τα οποία με οποιαδήποτε ονομασία νομίσματος, ο κερδοσκόπος τα θέλει σε επίπεδα Ουγκάντας. Γιατί δεν λέει ότι εισήγαγε μεταχειρισμένα μηχανήματα παραγωγής σαν δήθεν καινούργια, τα οποία δεν μπορούν να παράγουν τις ποσότητες που παράγουν τα πραγματικά καινούρια μηχανήματα αυτών που ξεφορτώθηκαν τις παλιατζούρες.???

Τι κόστος λειτουργίας και συντήρησης έχουν τα μηχανήματα παλιές τεχνολογίας, σε σύγκριση με τα σύγχρονα???

Ποιος ο ρυθμός ανανέωσης του μηχανολογικού εξοπλισμού στην Ελλάδα??? Με τις ψευδοσυγχωνεύσεις επιχειρήσεων, πόσες φορές αποσβένουν οι φοροκλέφτες επιχειρηματίες τον πανάρχαιο εξοπλισμό τους.

Λοιπόν, ας αφήσουμε στην άκρη την ονομασία του χρησιμοποιούμενου νομίσματος και ας στρέψουμε τη προσοχή μας στους νοσηρούς κυβερνητικούς διαχειριστές του νομίσματος, στην εφαρμοζόμενη πολιτική πραγματικών βιομηχανικών επενδύσεων, στη καταπολέμηση της φοροκλοπής και της εισφοροκλοπής και σε πολλά άλλα που χρίζουν οικονομολογικής θεραπείας. Όταν τα καρκινώματα της Ελληνικής οικονομίας μένουν απείραχτα, ότι νόμισμα και να χρησιμοποιήσεις, ο επερχόμενος θάνατος είναι βέβαιος. Το νόμισμα είναι εργαλείο διευκόλυνσης των συναλλαγών και όχι φάρμακο θεραπείας των ληστειών.

Μετά τις Καρατζαφέρειες δημόσιες, επανωτές προτάσεις για νομιμοποίηση του μαύρου χρήματος, δεν με εκπλήσσει ο έρωτας του Γιάννη Κανατσέλη, πολιτευτή του ΛΑ.Ο.Σ. στον Πειραιά, με μια κούφια δραχμή.

ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ