Εκδόσεις και μαύρη τρύπα
Tου Νικου Δαββετα
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_10/09/2010_414442
Οι άνεργοι είναι όπως και οι νεκροί.
Σκέτοι αριθμοί δεν σε ταράζουν.
Οταν όμως αίφνης αποκτήσουν ονοματεπώνυμο, όταν αποκτήσουν πρόσωπο, όταν είναι πια οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας ή του απέναντι γραφείου, σε κάνουν να τρέμεις, να οργίζεσαι, να λυπάσαι. Η οικονομική κρίση άγγιξε πρόσφατα και το δικό μας χώρο, τον χώρο του βιβλίου, των εκδόσεων, των μεταφράσεων, των επαγγελματιών της τυπογραφίας. Ξάφνου ο φίλος από το ατελιέ ή ο συνεργάτης από τη διόρθωση, βρέθηκαν απολυμένοι ψάχνοντας απελπισμένα για μια νέα θέση.
Με τρομάζει η απάθεια των συγγραφέων μπροστά σε αυτό το φαινόμενο και μάλιστα εκείνων των συγγραφέων που επανειλημμένως μάς έχουν πάρει τα αυτιά για τους «αγώνες» τους και την προοδευτικότητά τους. Κάποιοι μεγαλόσχημοι με στήλες και εβδομαδιαία παρουσία στον Τύπο, ακολουθούν τον κανόνα της επιβίωσης.
Κανείς δυστυχώς από αυτούς δεν αναρωτήθηκε γραπτώς και επωνύμως, γιατί αυτές οι μεγάλες «μαύρες τρύπες» στους περισσότερους εκδοτικούς οίκους;
Γιατί συνεχίστηκε επί μακρόν ένα μεγάλο πάρτι μεταγραφών και δαπανήθηκαν τεράστια ποσά για τη μετακίνηση τριτοκλασάτων νεοσσών από τον έναν εκδοτικό οίκο στον άλλο;
Πού βρέθηκαν και δαπανήθηκαν χιλιάδες ευρώ για παρουσιάσεις βιβλίων σε ξενοδοχεία, γιοτ, ομίλους αντισφαίρισης κ.λπ., που θα έκανε ακόμη και τους μεγαλύτερους εκδότες της Αμερικής να τρίβουν τα μάτια τους από τη χλιδή;
Ποιος και γιατί, ελαφρά τη καρδία, συνεχίζει δυστυχώς ακόμη να εκπονεί μεγαλεπήβολα εκδοτικά προγράμματα, όταν είναι γνωστό ότι με την υπάρχουσα κρίση τα περισσότερα πονήματά του όχι μόνο δεν θα πωληθούν, αλλά ούτε θα φτάσουν καν στους πάγκους των βιβλιοπωλείων;
Ποιοι δίνουν εντολή να τυπώνονται χαριστικά, βιβλία πολιτικών, ηθοποιών, τραγουδιστών, ποδοσφαιριστών, που τα περισσότερα θα μοιραστούν δωρεάν;
Γιατί η μικρή μας αγορά τα τελευταία χρόνια κατακλύσθηκε από ένα συγκεκριμένο είδος ροζ «μυθιστορήματος», χωρίς κανένα έλεγχο και μέτρο;
Οι Ελληνες εκδότες, αλλά φοβάμαι κι ολόκληρος ο κόσμος του βιβλίου, φάνηκε ανέτοιμος να αντιμετωπίσει την κρίση.
Ισως να πίστεψαν ότι δεν θα τους άγγιζε, ότι το φοβερό «πουλέν» τους θα πουλάει πάντα, ακόμη κι όταν ο διπλανός τους θα πεινάει.
Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, το άκουσα από άνθρωπο του χώρου, ο οποίος αιτιολόγησε την απαθή στάση του με την παροιμιώδη φράση «και στην Κατοχή πεινούσαμε αλλά διαβάζαμε φανατικά».
Τώρα, βέβαια γιατί αυτή την παχυδερμική στάση των υπευθύνων, γιατί όλο αυτό το εκδοτικό «πάρτι», πρέπει να το πληρώσουν μερικές εκατοντάδες εργαζόμενοι -όπως οι προσφάτως απολυμένοι των «Ελληνικών Γραμμάτων», που μένουν στον δρόμο- φοβάμαι πως δεν θα μας το απαντήσει κανείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου