Τώρα πια πρέπει να βγούμε από το ευρώ.
Σύντομη ιστορική αναδρομή
Η Κυβέρνηση Παπανδρέου ξεκίνησε το περασμένο Οκτώβριο μην αντιλαμβανόμενη πλήρως την κατάσταση που βρίσκονταν η χώρα. Πλήθος αναλυτές και αξιωματούχοι της ΕΕ προσπάθησαν μάταια να την ξυπνήσουν. Ακόμη και όταν τις τα είχαν πει όλα κινήθηκε χωρίς να αντιλαμβάνεται πλήρως το τι σήμαιναν αυτά που τους έλεγε όλος ο υπόλοιπος κόσμος και εμεί μαζί εδώ: Κύριε Παπανδρέου εσείς είστε το πρόβλημα.
Απόδειξη για αυτό δεν χρειάζεται. Μονό να θυμηθούμε ότι 100 ημεrες μετά την ανάληψη της εξουσίας και ενώ τα οικονομικά της χώρας ήταν χάλια, η κυβέρνηση έδινε επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης έβαζε πράσινα τέλη και έκανε φiέστες για να πείσει το λαό ότι το πρόγραμμα της και τα προεκλογικά υπεσχημένα εφαρμόζονται.
Τότε ο ΓΑΠ θα πεί “Μείναμε συνεπείς στις προεκλογικές μας δεσμεύσεις. Θεσμοθετήσαμε το κοινωνικό επίδομα.. Ο προϋπολογισμός είναι επίσης συνεπής στις προεκλογικές μας δεσμεύσεις. Υλοποιούμαι μια πρωτοφανή προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης. Νοικοκυρεύουμε το κράτος, κάνουμε έναν βαθύτατο εκσυγχρονισμό μειώνοντας τις δημόσιες δαπάνες.
Το 2010 θα κάνουμε ορθοπεταλιά, μιας και με έχετε συνδέσει με το ποδήλατο.”
Λίγες ημέρες μετά όμως και συγκεκριμένα στο Νταβός θα ξυπνήσει απότομα και θα γυρίσει αλλαγμένος. Όμως είναι πολύ αργά. Αν τον Οκτώβριο οι δυσκολίες ήταν «δυνητικές» στο τέλος του Γενάρη οι δυσκολίες θα έχουν γίνει “αντικειμενικές”. Η καθυστέρηση αυτή και κυρίως η αδυναμία αντίληψης της κατάστασης, θα πανικοβάλει του χρηματοοικονομικούς Οίκους και τους επενδυτές με αποτέλεσμα οι υποβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας να πέφτουν βροχή. Το χειρότερο είναι ότι και η αξιοπιστία του ΓΑΠ θα πείσει στο Ναδίρ.
Όμως το πρόβλημα θα το φορτωθεί η στατιστική υπηρεσία, (που δεν είναι αθώα βεβαίως) για να αποτελεί μοναδικό ιστορικό παράλογο το να μην γίνεται πιστευτός “ο λόγος ενός πρωθυπουργού μεταξύ πρωθυπουργών” για χάρη μιας κρατικής υπηρεσίας στην χώρα του. Ο ΓΑΠ θα την καταπιεί και αυτή την κατάσταση και αποστασιοποιούμενος θα δηλώσει ότι κυβερνά μια συνολικά διεφθαρμένη χώρα.
Από εκεί και πέρα η κατάσταση εκτραχύνεται τελείως. Η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει να παραδεχτεί την κατάσταση και παίζει άμυνα τουλάχιστον με δηλώσεις. Αυτό κάνει τα πράγματα χειρότερα καθώς η Ελληνική οικονομία έχει χρεοκοπήσει πρακτικά και βρίσκεται στο στόχαστρο όλων όσων θα βγάλουν πολύ χρήμα μέχρι να γίνει ευρέως αντιληπτό στην χώρα μας ότι το παιχνίδι είναι χαμένο. Στο blog εκεινες τις ημερες θα γράψουμε: Κύριοι Χαλαρώστε… Χρεοκοπήσαμε! και θα είμαστε οι μόνοι στην Ελλάδα.
Κάθε δήλωση του ΓΑΠ ή του Παπακωνσταντίνου σπέρνει πανικό στις αγορές και μια σειρά τριών πακέτων μέτρων και ενός Προγράμματος Σταθερότητας και ανάπτυξης θα πέσουν στο κενό. Ουδείς πιστεύει την κυβέρνηση.
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Στις 25 Μαρτίου θα αποφασιστεί ο μηχανισμός στήριξης και θα παρουσιαστεί από την Ελλάδα ως πιστόλι πάνω το τραπέζι. Η Ελληνική κυβέρνηση και τότε ακόμη δεν κατανοεί την κατάσταση της και απειλεί τις αγορές. Οι κερδοσκόποι όμως απτόητοι θα βγάζουν τρελό χρήμα σε βάρος μας. Αυτό θα συνεχιστεί μέχρι την 23 Απριλίου όταν θα ζητηθεί από το Καστελόριζο η ενεργοποίηση του μηχανισμού.
Ο Μηχανισμός είναι όντως μηχανισμός στήριξης- σωτηρίας μιας χώρας που χρεοκόπησε και είναι τόσο απαραίτητος σε εμάς όσο είναι στους δανειστές μας και στις αγορές. Χωρίς αυτόν η χρεοκοπία μας μας θα μπορούσε να εξελιχτεί σε ντόμινο χρεοκοπιών των δανειστών μας.
Υπάρχουσα κατάσταση
Χρειάζομαι μια παρομοίωση.
Το μνημόνιο είναι ένα βαθύ κόψιμο στο σώμα της Ελλάδος. Έχει κόψει βασικές αρτηρίες και το αίμα ρέει ποτάμι. Το αίμα συλλέγεται και μεταφέρεται έκτος Ελλάδος για να πληρωθούν τόκοι προηγούμενων δάνειων. Νέο αίμα δεν παράγεται και η απώλεια του τρέχοντος ζητά αναπλήρωση. Βασικό πρόβλημα όμως για τους κυβερνώντες δεν είναι το κλείσιμο της πληγής αλλά η μετάγγιση νέου αίματος στις τρύπιες φλέβες
Ο κίνδυνος να μείνει το θύμα από ακατάσχετη αιμορραγία είναι ορατός. Ο στόχος της κυβέρνησης -που έχει υποσχεθεί πλήρη αποπληρωμή των δανειστών μας και εκπλήρωση του μνημόνιου- δεν είναι να κλείσει η πληγή, Ο στόχος της είναι κάνει συνεχώς μετάγγιση αίματος για να μην της μείνει το θύμα στο τραπέζι. Για αυτό αναζητούνται δωρητές αίματος στα εμιράτα στην Λιβύη στην Κίνα και άλλου. Επενδυτες fast track κλπ.
Όμως τμήματα του κοινωνικού ιστού επαγγέλματα και ολάκερες περιοχές νεκρώνονται από έλλειψη ρευστού αίματος, και όσο το αίμα που χάνουμε και δεν αναπληρώνεται από το ίδιο τον οργανισμό, τόσο το κεφάλαιο που χρωστάμε θα αυξάνεται διαρκώς
Για να αποφύγει το απότομο θάνατο του θύματος απο αφαίμαξη το ΔΝΤ συζητά ήδη την πιθανότητα επέκτασης της αιμορραγίας και πέραν του μνημονίου σε χρονικό ορίζοντα μιας δεκαετίας. Στατιστικά όμως έχει αποδειχτεί ότι το ΔΝΤ εάν δεν διωχθεί νωρίτερα (όπως γίνεται συνήθως) παραμένει σε μια χώρα 20 χρόνια και κάνει ζημία για 60. Θυμίζω οτι ήδη ζήτησε αναλογιστικές μελέτες για το συνταξιοδοτικό με ορίζοντα 60 χρονων.
Όμως οι γιατροί στην προκείμενη περίπτωση θα θέλουν συνεχώς να δίνουν ελπίδες στους συγγενείς και λένε ότι ο άνθρωπος τους τα πάει καλά. Σε αυτό συνεργάζεται και η ελληνική κυβέρνηση που μας έφερε εδώ και τα ΜΜΕ για προφανείς λογούς. Όμως κάθε τρεις ή έξι μήνες θα ζητείται από τους γιατρούς -με πρόσχημα την επιβίωση του αιμορραγούντος σώματος -το κόψιμο κάποιας ακόμη ζωτικής αρτηρίας ή ολόκληρου μέλλους του σώματος.
Γιατί φτάσαμε έως εδώ.
Για να χρεοκοπήσει μια χώρα δεν φταίνε προφανώς τα ψευδή στατιστικά στοιχεία ή η κακοδιαχείριση, η φοροδιαφυγή και η διαφθορά. Όλα τα παραπάνω πλην των ψευδών στατιστικών στοιχείων παράγουν εισοδήματα. Ο φοροφυγάς, το λαμόγιο και ο γιατρός που παίρνει φακελάκι όσο ανήθικο και να είναι αυτό, αποκτούν παραπάνω εισοδήματα σε βάρος τους κράτους. Τα εισόδημα αυτά όμως μπαίνουν στην κατανάλωση και την κάνουν υπερκατανάλωση. Η υπερκατανάλωση στην Ελλάδα επί χρόνια θα συντηρήσει Χιλιάδες επιχειρήσεις θα δώσει δουλειές θα παράξει εισοδήματα και φορολογητέα υλη. Έχω γράψει κάτι σχετικό εδώ: Ένα ευρώ μια Ιστορία.
Η χώρα μας χρεοκόπησε γιατί όλα τα καταναλωτικά προϊόντα εισάγονται.
Η χώρα μας είναι σαν ένα μικρό χωριό δίπλα σε μια τεράστια πόλη. Όλα τα προϊόντα που πουλιούνται στο χωριό μας έρχονται από την μεγάλη πόλη. Μοιραία και όλο το χρήμα που παράγεται στο χωριό μας καταλήγει εκεί. Και όταν αυτό το χρήμα τέλειωσε εμείς δανειζόμασταν νέο από την πόλη. Και με αυτό το χρήμα αγοράζαμε τα προϊόντα της πόλης. Αυτό μας το είπε πρόσφατα ο Γιουνκερ. Στην Ελλαδα όμως είχαμε συνεχή λιτότητα λόγω του χρέους απο το 1985.
Ήταν θέμα χρόνου λοιπόν να χρεοκοπήσουμε. Μια κρίση και μια ανωμαλία στις αγορές δανεικών ήταν αρκετή για να συμβεί αυτό που συνέβη. Είναι κάτι που θα συμβεί και με άλλες χώρες των οποίων η οικονομία τους δεν μπορεί να παράγει και δεν έχουν την δυνατότητα να τυπώνουν χρήμα με το οποίο θα συνεχίσουν να εισάγουν εσαεί και ακριβότερα τα προϊόντα της πόλης.
Το πληθωριστικό χρήμα κάνοντας ακριβότερα τα εισαγόμενα μειώνει την εισαγωγική ροη τους, και η έλλειψη αυτών δημιουργεί ευκαιρίες ενεργοποίησης της επιχειρηματικότητας στην ντόπια παράγωγη. Σταδιακά η ντοπία παραγωγή μονή προσιτή οικονομικά για τους ντόπιους. Τα εισοδήματα μειώνονται μεν από τον πληθωρισμό σε σχεση με τα εισοδηματα στην ΕΕ αλλά υπάρχει δουλειά και μεσοπρόθεσμα οι τιμές των ντόπιων προϊόντων πέφτουν κάνοντας τις εξαγωγές πιο εύκολες.
Μετά από καιρό υπάρχουν στην ντόπια αγορά αρκετά διαθέσιμα εισοδήματα και ο κύκλος εισαγωγών και υποβάθμισης του ντόπιου προϊόντος έναντι του ξένου ξαναρχίζει. Μέχρι να ξαναέρθει το ΔΝΤ διότι αυτό στον καπιταλισμό και σε μια χωρα σαν την ελλάδα μοιάζει να είναι “περιοδικό φαινόμενο”.
Τι κάνουμε τώρα
Τώρα πρέπει να κλείσουμε την πληγή του μνημονίου. Το μνημόνιο δεν δουλεύει για εμάς την στιγμή που δεν δίνει ούτε πόρους ούτε χρόνο για να κάνει στροφή η Ελληνική οικονομία σε κάτι πιο παραγωγικό. Το μνημόνιο ζητά αίμα ενώ η ελληνική οικονομία το χρειάζεται αυτό το αίμα για να υπάρξει.
Είπαμε παραπάνω ότι η συνεχής αιμορραγία εάν δεν αποδειχτεί θανατηφόρα προκαλεί μόνιμη βλάβη και καχεξία στο θύμα καθώς και ακρωτηριασμό των άκρων που δεν αιμοδοτούνται επαρκώς.
Γίνεται κατανοητό ότι εάν δεν φύγουμε από το μνημόνιο η χώρα μας θα συρρικνωθεί σε όλες τις πιθανές εκφάνσεις της. Καθημερινά για τα επόμενα τουλάχιστον 10 χρόνια τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα για όλους.
Και η κατάληξη θα είναι ότι ακόμη και εάν το βγάλουμε πέρα ολόκληρο και επιτυχώς, αυτό που θα έχει απομείνει από την χώρα μας θα είναι ερείπια ενώ οι βασικές αιτίες της χρεοκοπίας (μη ανταγωνιστικότητα έλλειψη παραγωγικής βάσης αδυναμία κοπής χρήματος και η μεγάλη αγορά πολύ κοντά μας) θα παραμένουν. Μοιραία θα μεταναστεύουμε όλοι προς την μεγάλη αγορά και η χώρα μας θα ερημώσει.
Χρειάζεται να αναπτύξουμε εγχώρια παραγωγική βάση και αυτό δεν γίνεται με την μεγάλη αγορά δίπλα μας. Πρέπει να απομακρυνθούμε από αυτό τo Εurogroup.
Πρέπει να κόψουμε νέο νόμισμα το οποίο θα δημιουργήσει και ανταγωνιστικότητα στους μισθούς και θα αποτελέσει το μέσο δημιουργίας νέας παραγωγικής βάσης.
Και επειδή όλα αυτά θα γίνουν στο τέλος ή σε κάποια στιγμή του δρόμου για την Ελλάδα του ΔΝΤ, καλό είναι να γίνουν σταδιακά με πλάνο και έλεγχο. Εάν είναι δυνατόν και με άλλους ευρωπαίους σε μια νέα ευρωζώνη B.
Διότι εναλλακτικά θα διαλυθεί το ευρώ οικοδόμημα συνολικά. Μια ακόμη χώρα στο ΔΝΤ και τέλος…
Trackbacks
-
[...] This post was mentioned on Twitter by Angeliki Spatharaki, Giannis Papaioannou . Giannis Papaioannou said: Τώρα πια πρέπει να βγούμε από το ευρώ. : http://wp.me/p3fs9-646 [...]
-
[...] Διότι εναλλακτικά θα διαλυθεί το ευρώ οικοδόμημα συνολικά. Μια ακόμη χώρα στο ΔΝΤ και τέλος… δεν θα υπάρχει πλέον λόγος ύπαρξης. ================ Υ.Γ:Τώρα πια πρέπει να βγούμε από το ευρώ. Καλά φάγαμε καλά ήπιαμε και τώρα άντε γεια, Να κάνουμε και μια καλή αναδιάρθωση….εεε; Διότι κύριοι οι εταίροι μας μας έχουν φόρτωσει το λογαριασμό από το πάρτυ τους βλ: Γιούνκερ: “Εμείς τα φάγαμε τα λεφτά” και η κυβέρνηση μαςυπόσχεται να τον πληρώσει όλο. papaioannou.wordpress.com [...]
Σχόλια
Πολύ καλό το σκεπτικό της ανάλυσης, όμως διαφωνώ με δύο σημεία. Το ένα είναι το ‘δεν παράγουμε τίποτα’. Όχι. Όλο και κάτι παράγουμε. Δεν είμαστε χρεωκοπημενοι. Μέρος του κόλπου είναι κι αυτο. Συμφωνώ δηλαδή με τη λογική της ανάλυσης, αλλά όχι με το συμπέρασμα της. Το άλλο είναι το περί αναδιάρθρωσης. Οποιαδήποτε τέτοια κίνηση θα είναι καταστροφική…
Είναι κάτι παραπάνω απο βέβαιον, αγαπητέ Γιάννη, ότι συμφωνώ με το πνεύμα του κειμένου σου.
Πολύ πρίν το Μάρτη όπου έγινε η εισαγωγή της χώρας στην τριπλή επιτήρηση, είχα γράψει (και εδώ σε αυτό το μπλόγκ) :
«Είστε έτοιμος κ. Παπανδρέου να βγείτε απο την ευρωζώνη,
να γυρίσετε στην δραχμή, αποκτώντας έτσι την νομισματική μας ελευθερία,
να κηρήξετε στάση πληρωμών στους δανειστές μας,
να εθνικοποιήσετε τις τράπεζες,
να ελέγξετε την κίνηση των κεφαλαίων,
και να διοχετεύσετε τους εθνικούς πόρους (που σήμερα δίνονται για την πληρωμή των νταβατζήδων μας)σε ένα ριζικά διαφορετικό τρόπο παραγωγής και ανάπτυξης που θα εξυπηρετεί τις βιωτικές ανάγκες του λαού μας ?
Μέχρι στιγμής φαίνεται ότι δέν είστε!!!!
Γι αυτό και μας πετάτε στην μούρη το δίλημμα ΔΝΤ ή ΕΕ».
Ομως, αγαπητέ Γιάννη, αυτή η άποψη που μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα σε ένα διέξοδο, δέν είναι η κυρίαρχη. Και πρέπει να γίνει κυρίαρχη άποψη για υλοποίηση εδώ και τώρα, άν θέλουμε να την δούμε να αποδίδει καρπούς. Η χώρα δέν έχει την πολυτέλεια να περιμένει να γίνει ευρωπαική κοσμογονία και ανασύνταξη του ευρωπαικού χάρτη για να σχηματίσει κοινό μπλόγκ με τις χώρες του Νότου.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ! Ωρα με την ώρα και μέρα με την μέρα απο την αφαίμαξη του ελληνικού λαού τεράστια ποσά αποδημούν εκτός χώρας. Ο Ελληνικός λαός ρημάζεται οικονομικά και οι πόροι αυτοί που εξοικονομούνται απο το ρήμαγμά του δέν πάνε για την ανάπτυξη της εθνικής του παραγωγής αλλά ΠΕΤΑΝΕ ΕΚΤΟΣ ΧΩΡΑΣ.
Πρέπει σύντομα να δοθεί το κυρίαρχο μήνυμα της καταψήφισης της κυβερνητικής πολιτικής χωρίς βέβαια να ενδυναμωθεί η Ν.Δημοκρατία που ούτε κάν διανοείται να μιλήσει για έξοδο απο ευρωζώνη.
Και αυτές οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι μια πρώτης τάξεως καθοριστική ευκαιρία να μιλήσει ο Ελληνας Πολίτης αυτούσια και όχι ερμηνευόμενος.
Ψήφο στην Αριστερά (εκεί που ακούγονται τέτοιες αναλύσεις και τέτοιες ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΕΣ προτάσεις) για να δοθεί το μήνυμα σωστά.
Οσον αφορά το υστερόγραφό σου, που για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό, η ομολογία του Γιούνκερ μονολεκτικά συνοψίζεται ως εξής :
Ολα αυτά τα χρόνια σας δανείζαμε με τοκογλυφικά επιτόκια για να μπορείτε να αγοράζετε τις εξαγωγές μας και να κερδίζουμε διπλά απο εσάς, δηλαδή και απο τον δανεισμό και απο τις αγορές σας.
Και τώρα ερχόμαστε εμείς να αναρωτηθούμε άν πρέπει να τους πληρώσουμε τα δάνειά τους και τις τοκογλυφίες τους ?????
Γιά όσους απο μας δεν κατέχουν την επιστήμη της οικονομίας-και είμαι ένας από αυτούς-αυτές οι αναρτήσεις που εκλαϊκεύουν την ανάλυση των προβλημάτων ή οι πιό λόγιοι αλλά εξίσου κατανοητοί σχολιασμοί όπως της κυρίας Μομφεράτου είναι σχεδόν σαν λαϊκό Πανεπιστήμιο! Νομίζω κι εγώ ότι τελικά η μόνη αναπόφευκτη λύση είναι η έξοδος μας από την ΟΝΕ, η δικιά μας η εθελούσια. Θυμάμαι ότι ήδη από την πρώτη μέρα του ενιαίου νομίσματος όταν το ματσακι ο μαϊντανός από πενήντα δραχμές πήγε πενήντα σεντς(Μισό ευρώ δηλαδή!)ο απλός κόσμος κατάλαβε στο πετσί του τί σημαίνει ΟΝΕ και στο βάθος της ψυχής του την αντιπάθησε. Αλλά θύμα μιάς επικοινωνιακής Ολυμπιάδας-όπως και θύμα της Ολυμπιάδας επίσης-δεν μπορούσε να είναι σίγουρος γιά τα αισθήματα του απέναντι σ’αυτό το χρυσωμένο χάπι. Σκεφτείτε πάντως το είδος κουτοπόνηρης σκέψης που πρυτάνευσε σ’αυτούς που σχεδίασαν τις ισοτιμίες και την αμηχανία που δημιουργήθηκε στον απαλό κόσμο όταν το πιό μικρό χάρτινο νόμισμα που είχαμε πριν το ευρώ ήταν το πενηντάδραχμο(15 σεντς!) και την επομένη ήταν τα πέντε ευρώ(1500 περίπου δραχμές!) και σκεφθείτε ότι αυτός ο απλός κόσμος έτσι έκανε τις αναγωγές του από το παλιό στο καινούργιο νόμισμα(τόζησα με τη γιαγιά μου!) και στις δέκα μέρες είχε μείνει άφραγκος!Οταν αυτά συνέβαιναν στην μικροκλίμακα της ταπεινής μας καθημερινότητας, βάλτε με το νού σας τι “ρίξιμο” έγινε στη κλίμακα της εθνικής οικονομίας.Και δέστε και ποιά είδους αλληλεγγύη ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς λαούς ζούμε όταν υπάρχει μιά τέτοια ξεδιάντροπη εκμετάλλευση από ισχυρούς οικονομικά λαούς της ευρωζώνης σε βάρος ασθενέστερων. Αν έτσι είναι η αλληλεγγύη τους και το ΄κοινό ευρωπαίκό τους όραμα, χίλιες φορές ανεξάρτητοι και μόνοι μας.