Η στάση πληρωμών του 1936 και η Ελληνική δικαίωση στο Διεθνές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου

Κυριακή, 22 Μαΐου 2011

Η στάση πληρωμών του 1936 και η Ελληνική δικαίωση στο Διεθνές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου

Share22

Το 1936, η Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά, αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.
Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς δικαίου, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!
Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση έλεγε σε γενικές γραμμές ότι:

"Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα...
ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο"
(Yearbook of the International Law Commission, 1980,v.l.,σελ 158).

Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα:...

Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση «η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον λαό τους: οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δυο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατο να πληρωθεί το χρέος και την ίδια ώρα να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Το οδυνηρό πρόβλημα προκύπτει όταν πρέπει να επιλέξει κανείς ανάμεσα στα δυο καθήκοντα. Το ένα πρέπει να υποχωρήσει έναντι του άλλου. Ποιο πρέπει να είναι αυτό;…
Η Θεωρία αναγνωρίζει σʼ αυτό το ζήτημα ότι το καθήκον μιας Κυβέρνησης να εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημόσιων υπηρεσιών υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα Κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή συνολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις αν αυτό θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών του και έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας. Στην περίπτωση όπου η πληρωμή του χρέους του θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή ή τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι, κατά τους συγγραφείς, υποχρεωμένη να διακόψει ή ακόμη και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους» (στο ίδιο). Το Διεθνές Δικαστήριο αποδέχτηκε το σκεπτικό αυτό και δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο που χρησιμοποίησαν πολλές χώρες τα κατοπινά χρόνια. Μια από αυτές ήταν και η Αργεντινή το 2003, όταν η κυβέρνηση του Νέστορ Κίχνερ επέλεξε, έναντι της εξαθλίωσης του λαού που επέβαλλαν τα προγράμματα του ΔΝΤ, να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους.

Κυβέρνηση των πιστωτών

Το ερώτημα που απέφυγαν να απαντήσουν οι εισηγήτριες στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όπως αποφεύγουν καιρό τώρα να απαντήσουν και όλοι οι υποστηριχτές του μνημονίου, είναι το εξής: Όταν μια χώρα βρεθεί μπροστά στο δίλημμα να μην μπορεί να ικανοποιήσει ταυτόχρονα τις πιο βασικές και άμεσες ανάγκες της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών της και τις απαιτήσεις των δανειστών της, τότε τι προέχει για την κυβέρνηση αυτής της χώρας; Οι ανάγκες της χώρας και των πολιτών της ή οι απαιτήσεις των δανειστών της; Η τωρινή κυβέρνηση (όπως και η προηγούμενη) απάντησε στο δίλημμα αυτό προτάσσοντας τις απαιτήσεις των δανειστών. Κι αυτό δεν είναι ούτε ηθικό ούτε δίκαιο. Κι αυτό γιατί καμία κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται να θυσιάζει τον λαό και τη χώρα της, προκειμένου να εξυπηρετηθούν αλλότρια συμφέροντα. Όχι μόνο με βάση το Σύνταγμα και το δίκαιο της χώρας, αλλά και με βάση το διεθνές δίκαιο. Και το λέμε αυτό γιατί όταν μια χώρα αντιμετωπίζει μια «κατάσταση ανάγκης», όπως είναι το άμεσο ενδεχόμενο μιας πτώχευσης, το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει στην κυβέρνηση της χώρας το δικαίωμα να αρνηθεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών της, προκειμένου να μη θιγούν τα δικαιώματα των πολιτών της και να μην απειληθεί η εσωτερική έννομη τάξη και ασφάλεια.

Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο

http://www.istorikathemata.com/

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΒΕΙ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΜΑΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΜΕ ΝΕΑ ΚΟΙΝΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΑΛΛΙΩΣ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΔΡΑΧΜΟΥΛΑ ΜΑΣ.
ΔΕΜ ΜΠΟΡΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΑΝΕΠΡΥΓΜΕΝΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΖΗΜΙΕΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΑΛΛΙΩΣ ΓΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΘΑ ΤΡΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΥΠΕΡΤΑΧΕΙΑ.

22 Μαΐου 2011 11:10 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

Ποιος μπορεί να συγκριθεί με τον μέγιστο Έλληνα πολιτικό του 20 αιώνα τον Μεταξά???? Τα τσουτσέκια από το 1950 και εντευθεν. Άβυσσος η διαφορά των ανδρών. Ούτε στο μικρό του δακτυλάκι δεν του μοιάζουν.

22 Μαΐου 2011 11:17 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ ήταν στρατιωτικός δηλαδή δικτατορία ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ήταν δικτατορία να χέσω την δημοκρατία σας πρώην μαλάκας ΠΑΣΟΚΟΣ

22 Μαΐου 2011 11:22 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

ΟΛΟ ΘΕΩΡΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ--ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΑΙ ΤΡΟΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΕΣ--ΚΑΙ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΤΟΥΣ 300 ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΕΚ ΤΩΝ ΤΡΙΑΚΟΣΙΩΝ ΠΟΥ ΤΕΛΟΥΝ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΖΗΤΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ ΤΩΝ ΥΝΤΑΞΕΩΝ?--ΑΝΕΧΟΜΑΣΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕ ΜΕ ΤΟ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΑΜΗΝΕΣ ΥΠΕΡΠΟΝΤΙΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ-ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟ ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΓΝΩΣΤΑ-ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΣΤΟ ΔΝΤ ΑΓΝΟΩΝΤΑΣ ΛΑΟ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑ 12 ΜΗΝΕΣ ΕΚΑΝΕ ΟΤΙ ΤΟΥ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕ--ΚΑΙ ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΛΕΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΖΗΤΑΕΙ ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΙΣ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΝΑ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ--ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Η ΤΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ--ΚΑΙ ΟΙ 300 ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΣΩΘΟΥΜΕ??????????

22 Μαΐου 2011 11:36 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

opoios ine malakas ,epikalite diktatories,kai alla faidra,re prasina poulimena tomaria o gefrey eipe to oxi.re xatziavatides vgalte tis paropides.

22 Μαΐου 2011 12:01 μ.μ.

Pantoptis είπε...

Απλα, οι Ισπανοί μας ξεπέρασαν. Μπράβο τους... να δω εμείς πότε θα αποφασίσουμε να αντιδράσουμε άλλα είμαστε τόσο χωμένοι στην διαφθορά που δεν κουνιόμαστε καθόλου...

22 Μαΐου 2011 1:52 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

το κακο ειναι οτι στην ελλαδα αντιδρουν τα ακραια στοιχεια τα οποια και εχουν ροπη προς τη βια. οσο για τους περισσοτερους ισχυει το μαζι τα φαγαμε του Παγκαλου, αφου οι περισσοτεροι γλυψαν εστω και ενα κοκκαλακι. εχει μεινει μονο ενα κομματι του ιδιωτικου τομεα που παντα ηταν στην απεξω και τωρα τραβαει παλι ζορια. ενα μεγαλο θαυμασμο σε αυτους τους ανθρωπους, χαρα στην υπομονη σας. σαν λαος ειμαστε απο τους χειροτερους σε θεματα κοινωνικης συνειδησης. δεν μπορουμε να νοιωσουμε τον αλλο, κοιταμε μονο τον εαυτουλη μας και ανακουφιζομαστε επειδη δεν καιγεται το δικο μας σπιτι. ε αυτα τα πραγματα δεν αλλαζουν απο την μια μερα στην αλλη. το προβλημα ειναι οτι κανενας δεν προσπαθει κιολας. οι περισσοτεροι ελληνες ειναι ζομπι, βολεμενα στους τεσσερις τοιχους, πιθανον παρεα με τα παιδια τους και περιμενουν το "θαυμα".

22 Μαΐου 2011 2:12 μ.μ.