Δευτέρα, 11 Ιουλίου 2011
Ο Δούρειος Ίππος Των Κατακτητών
Πάει καιρός από τότε που η Ελλάδα άφησε τα βιβλία και έκανε πνευματική της τροφή τα ειδησεογραφικά μαγκαζίνα και τα κάθε λογής εσωκομματικά «παραθύρια» της ενημέρωσης. Σήμερα πέφτουν οι τίτλοι του τέλους, για τον πολίτη που άφησε τα ιστορικά του πρότυπα και με λαγνεία σήκωσε τις μύτες των ποδιών του για να πάρει μάτι από τις τηλεοπτικές κλειδαρότρυπες τα έργα 300 άνανδρων βουλευτών. Ο διάλογος έγινε ψυχωτικός μονόλογος με την οθόνη της απόλυτης παρακμής κι η συζήτηση μεταλλάχτηκε σε....
υποκουλτούρα των κόκκινων κουμπιών. Ποιος ο πυροκρουστήρας της ανιδιοτέλειας; Ποιος ο καταπέλτης της εκτός των ορίων ανεξαρτησίας; Δυστυχώς και πάλι η φόνισσα των συνειδήσεων, ο δούρειος ίππος των κατοχικών δυνάμεων, η μεγάλη τηλεόραση με την κρυστάλλινη εικόνα! Αυτή σαν άλλος μουφτής συγκεντρώνει τα πλήθη στους καναπέδες και με ευλαβική συμπάθεια λιβανίζει τον ιδρώτα τους σαν πιστά ισλαμικά ήθη που προσέρχονται με πλήρη αφοσίωση.
Μα, καλά, η τηλεόραση δεν ήτανε που διαφήμιζε υπό την ανάκρουση του εθνικού ύμνου μας με τους 11 στρατιώτες του συστήματος, την αγορά χρήματος και την εύκολη κατανάλωση; Η τηλεόραση δεν ήτανε που πήρε τις μπάλες από τα παιδιά μας και τα κάθισε στον καναπέ με τις ώρες να προσπαθούν να μιμηθούν να πραγματικά επιτεύγματα των ειδώλων τους σε μία εικονική πραγματικότητα με το τηλεχειριστήριο στο χέρι; Η τηλεόραση δεν ήτανε που έκανε τις αγορές παντοδύναμες και τα super market ιερατεία του ιστορικού υλισμού και της καλοζωίας; Αν, όχι, τότε που είναι ο εχθρός και πως θα τον νικήσουμε; Όποιος μπορεί ακόμα μέσα σ’ αυτές τις εκτυφλωτικές αποχρώσεις των πεφωτισμένων ιδεών του συστήματος, να κρατάει τα μάτια του όπως του τα ’δωσε η φύση ή ο Θεός, βλέπει την πραγματική αλήθεια: ο εχθρός είναι στην κουζίνα μας, είναι στην κρεβατοκάμμαρα μας, είναι στο σαλόνι μας, το πρωί παρουσιάζει την οδυνηρή πραγματικότητα και το βράδυ την μεταφράζει με την γλώσσα των κατοχικών δυνάμεων. Είναι σπλάχνο από τα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας, οστό απ’ τα οστά των ελλήνων, όμως είναι μηχανή, ένα καλοκουρδισμένο εργαλείο που μηχανοποιεί τα ήθη και διαστρέφει τα έθιμα μας. Είναι μια πακεταρισμένη φωνή που ξεμοναχιάζει τις σάρκες με σκοπό ο οφθαλμός να γίνει «γαστέρα» του καλοταϊσμένου νου από πληροφορίες και γνωμικά επιφωνήματα. Είναι η μόνιμη εξέδρα του κομματικού δυνάστη που εκφωνεί τους λόγους του με απόλυτη ησυχία, κι όσο κι αν παλεύουν οι αγανακτισμένοι (και καλά κάνουν) να κάψουν κάθε επικοινωνία του λαού με τα κόμματα, ο κομματικός άρπαγας είναι μέσα στα σπίτια μας, ομιλεί ελεύθερα και στήνει επίσημα κάθε μέρα τα μικροκομματικά του πανηγύρια στο σαλόνι μας. Το «χρυσό» κουτί της τεχνολογίας, βαστά ακόμα καλά τα ηνία, σαγηνεύει τα πλήθη και μεταφέρει πρώτο τις απειλές των κατακτητών χωρίς κόπο και με απόλυτη επιτυχία. Είναι το πρώτο όπλο στην ιστορία της ανθρωπότητας που οι πνευματικά νεκροί από τα πυρά του, ασπάζονται ευλαβικά τον καπνό από την κάννη του και τον κρότο από τις σφαίρες του. Σαν άλλοι ανατολίτες οι νεοέλληνες πατάνε τα κουμπιά για να κάνουν χαρακίρι, προσκυνώντας την καλή ποιότητα του θανάτου που γουστάρουν για να ξεμοναχιάσουν την σκέψη τους και να την σκοτώσουν. Και το μετερίζι που κάποτε μας δίδαξαν οι ήρωες μας; Πάει κι αυτό, χάθηκε στο μάτι του γείτονα, που όπως μας δίδαξαν τα σίριαλ στην τηλεόραση, εποφθαλμιά το πορτοφόλι μας και ζηλεύει τις ανέσεις μας! Πάνε και τα όνειρα για το μέλλον, τα άστρα δεν κάνουν λάθη και η ξανθιά κυρία έχει φίλους τους πλανήτες ομιλώντας άψογα την γλώσσα του γαλαξία που της εκμυστηρεύεται τις τύχες του έθνους μας. Πόσο πιο χαμηλά γίνεται ακόμα;! Αν η ρομποτική των αισθήσεων και τα μηχανογραφημένα ήθη του λαού μας, πιάσουν πάτο, ίσως τότε το ραδιογράφημα της ευτυχίας που μας δίνει κάθε πρωί το life style, να γίνει οργή, μεγάλη οργή που θα πνίξει τον δούρειο ίππο των κατακτητών και θα επαναφέρει την σκέψη μας στην γη. Διότι τώρα πετάει η σκέψη μας (αν και προσγειώθηκε ανώμαλα) στα μαύρα σύννεφα των αριθμών και των γκρίζων λύσεων, δίχως παρηγοριά, δίχως γιατρειά, αλλά με μόνη διαφυγή την μούντζα εναντίον αυτών που υποθήκευσαν το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας. Και είναι μεγάλη η οδύνη, να βλέπεις τον Έλληνα, αυτόν τον πρώην άρχοντα του πνεύματος, να θεωρεί ντροπή να κάνει το καλό και βλακεία να σηκώσει πρώτος το φορτίο, διότι κι αυτό είναι ιδίωμα της νεοελληνικής νοοτροπίας: «και τι είμαι εγώ, ο βλάκας της παρέας να βγάλω πρώτος το φίδι απ’ την τρύπα!» Έτσι σκεφτόμαστε αυτή την στιγμή, με μικρότητα αντιλαμβανόμαστε το καλό της κοινωνίας, όπως ακριβώς μας δίδαξαν μυστικά οι ατέλειωτες ώρες μπροστά στην τηλεόραση, όπου το «άκρως οικογενειακό» στην ουσία είναι άκρως ατομοκεντρικό, άκρως εξευτελιστικό για τον θεσμό της οικογένειας, διότι αυτό που προέβαλλε συκοφαντεί το πρωτόγεννες κύτταρο της ελληνικής κοινωνίας που είναι η οικογένεια, και συγχρόνως παρουσιάζει τον γάμο σαν μια κατάσταση πολέμου όπου τα πρόσωπα ασφυκτιούν κάτω από το βάρος των ενοχών και ματαίως παλεύουν να απελευθερωθούν από την πίεση που αισθάνονται. Και μετά αναρωτιόμαστε: «πώς φτάσαμε ως εδώ;» Μα όταν ο οδοδείκτης μας είναι η συχνότητα των βρώμικων καναλιών, που θα θέλαμε να καταλήξουμε, κάπου αλλού; Αδύνατον! Αυτόν τον δρόμο τραβήξαμε και ο δρόμος βγάζει εδώ: στο τέλος της δημοκρατίας. Διότι η δημοκρατία είναι τρόπος ζωής, πρώτα θα μάθω να φέρομαι δημοκρατικά στον δρόμο απέναντι σ’ αυτόν που οδηγά το κατσαριδάκι του κι εγώ την κούρσα των δύο χιλιάδων κυβικών, και μετά θα πάω στην κάλπη να ψηφίσω τον άξιο και τον πατριώτη. Όμως το καλό παράδειγμα το έδωσε και πάλι η τηλεόραση, με τον μπόμπιρα στην διαφήμιση της Volkswagen όπου σαν άλλος οδηγός του ράλι Dakar νιώθει να πετά την λάσπη απ’ τα λάστιχα και να στρίβει το τιμόνι του σαν τέλειος μαέστρος της υψηλής ταχύτητας, και με την ανάξια διαφήμιση ενός παλαιού υποψηφίου στις δημοτικές εκλογές όπου το «σαμιαμίδι» που οδηγά ο δήθεν αντίπαλος, κατασπαράζεται άνετα από το «τεθωρακισμένο» που οδηγά αυτός. Και τα παραδείγματα είναι αμέτρητα, ξεφυτρώνουν σαν τις σαύρες και ξεπετάγονται σαν το ιό της «γρίπης των χοίρων». Δίχως μέτρο, δίχως κανόνες και με μεγάλη ασέβεια, η τηλεόραση θέτει τους όρους, αυτή πρώτα υποθήκευσε τα μυαλά μας στα νοητά κάγκελα του νόμου της ζούγκλας και αυτή είναι ο πρώτος εχθρός που πρέπει να πετάξουμε έξω από τα σπίτια μας. Και αν πετάξουμε την οθόνη έξω απ’ τα σπίτια, σίγουρα είναι θέμα χρόνου να πετάξουμε έξω και τους απατεώνες πολιτικούς.
«Κοινωνία ώρα mega», σου λέει ο πλάνος. Κυνική ομολογία εκ μέρους της μικρής οθόνης που απροκάλυπτα υπονοεί ότι αυτή η κοινωνία την δεδομένη στιγμή, είναι η κοινωνία που έφτιαξε η τηλεόραση… η κοινωνία του mega και του Ant1, και όσο κι αν φαίνεται οξύμωρο, η εκπομπή των δύο δημοσιογράφων έρχεται να πληροφορήσει και να ρίξει φως στο δικό της συλλογικό σκοταδισμό που δημιούργησε για τις ανάγκες της παγκοσμιοποίησης. Ναι, σ’ αυτήν την κοινωνία ζούμε, στην κοινωνία της Ν.Ε.Τ του Mega και του Ant1, αυτή η κοινωνία μας επιβλήθηκε μυστικά και αυτήν την κοινωνία πρέπει να αλλάξουμε ακολουθώντας το παράδειγμα των ηρώων μας. Και δόξα τον Θεό που υπάρχουν και τα blogs, διότι αν δεν υπήρχαν κι αυτά, με την παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών και τα έμμισθα συμφέροντα των παραμάγαζων της πολιτικής, θα πιστεύαμε ακόμα ότι το μνημόνιο είναι ευτυχία για τον τόπο και το Δ.Ν.Τ αποτελεί την μοναδική λύση.
Αντίστροφα, λοιπόν, κυλά ο χρόνος, ώσπου το ρολόι να δείξει την κοινωνία του Κολοκοτρώνη και του Παπαφλέσσα, του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και του Ρωμανού του μελωδού… Ώσπου η δική μου άποψη δεν θα μάχεται την δική σου γιατί έτσι μας έμαθαν οι φιλόνικοι πολιτικοί που μαλώνουν σαν τα κοκόρια στα παράθυρα των ειδήσεων, αλλά θα αποτελεί αφορμή για έναν καλύτερο τρόπο σκέψης, για μία πραγματική τροφή του νου! Διότι μ’ αυτήν την παραπληροφόρηση και την κοπρολαγνεία των καναλιών, η σκέψη μας αλέθεται και βγαίνει στην παραγωγή του εικονικού κέρδους, χωρίς να μπορεί να διεισδύσει πίσω από τα φαινόμενα και να αποκωδικοποιήσει τους «αριθμούς» της φαυλοκρατίας και τα νούμερα της απολίτιστης νοοτροπίας των εξουσιαστών. Από την κοινωνία της «κλειδαρότρυπας», πρέπει να περάσουμε στην κοινωνία της καθαρότητας, να βλέπουμε τα πράγματα καθαρά, όπως είναι, με απλή λογική, όχι σαν αυτοσχέδιοι λύτες εικονικών γρίφων ούτε σαν μετεκπαιδευόμενοι άλτες του συστήματος που μετά το πρώτο επιτυχημένο άλμα λογικής, ο πήχης θα ανέβει όλο και πιο ψηλά, ώσπου να φτάσει σε μέτρα εξωπραγματικά και για την υπερπήδηση του θα πρέπει κάποιος να γίνει superman. Όχι, δεν είμαστε το τηλεοπτικό κοινό της Αμερικής, είμαστε έλληνες πολίτες και έχουμε πραγματικούς ήρωες με τα κατορθώματα τους τόσο ζωντανά και προσιτά από κάθε Έλληνα! Δεν είμαστε Αμερικάνοι που χρειάζονται να κατασκευάσουν έναν superman ή κάποιον Spiderman για να έχουν έστω και στην φαντασία τους ένα παράδειγμα αυτοθυσίας και ηρωισμού. Όχι, οι δικοί μας ήρωες είναι αληθινοί, τους μαθαίνουμε στο σχολείο και τους τραγουδάμε στις πλατείες μας. Ναι, οι δικοί μας ήρωες είναι απλοί ήρωες της καθημερινότητας, το πρόβλημα μας ήταν κάποτε και δικό τους πρόβλημα όπου με την πίστη τους στον Χριστό και τον ηρωισμό τους υπερνίκησαν τις ανυπέρβλητες καταστάσεις και δοξάστηκαν! Οι δικοί μας ήρωες είναι ταπεινοί ήρωες και είναι ακόμα εδώ, δεν είναι super ήρωες, κατασκευασμένοι σαν προϊόν προς ηρεμιστική χρήση του νου κάθε φορά που οι ανθρώπινες δυνάμεις αδυνατούν να δώσουν λύση και χρειάζονται ένα απτό παράδειγμα για να υπερβούν τα όρια τους. Η δική μας ιστορία είναι πραγματική και θα μένει ζωντανή όσο διδασκόμαστε από αυτήν, αν ξεπέσουμε απ’ τις αξίες μας, τότε θα γίνουμε απολίτιστοι αμερικάνοι και θα χρειάζεται να ξεφυλλίζουμε τα τεύχη των κινουμένων σχεδίων ή να βλέπουμε τον πράκτορα 007 για να φύγουμε απ’ τη πικρή καθημερινότητα μας και να ταυτιστούμε με έναν ήρωα που θα μας δώσει ελπίδα. Γι’ αυτό και ο φθόνος των σατανοκίνητων καναλιών περισσεύει, είναι φωτιά στα σπλάχνα τους, κι επειδή είναι άθεοι, προσπαθούν να σβήσουν την φωτιά με την λάσπη που ρίχνουν στους ήρωες μας. Και προκαλεί αηδία αυτή η τακτική, διότι η τηλεόραση σαν άλλος οθωμανός κατακτητής που απέκτησε πείρα απ’ τα λάθη του, στήνει στα σπίτια μας ένα σύγχρονο παιδομάζωμα, με σκοπό τα παιδιά μας να αφελληνιστούν και να χλευάζουν τους ήρωες μας σαν μικροί star του καναπέ όπου με το τηλεκοντρόλ στο χέρι, όλα τα ξέρουν και όλα μπορούν να τα κρίνουν! Και φυσικά, δεν φταίνε τα παιδιά ούτε μπορώ να κατηγορήσω την νοοτροπία τους, εμείς φταίμε που δεν τους δώσαμε ένα πρότυπο για να πορευτούν ενάρετα μέσα στην κοινωνία.
Και ερχόμαστε, λοιπόν, στην διάλυση της πατρίδας μας, στο 2011 όπου κάποιοι έχουν το θράσος να ζητούν οι Έλληνες να αφελληνιστούν χάριν της αλληλεγγύης των λαών και την ειρήνης των εθνών! Σοβαρά μιλάνε; Θ’ αφήσουμε εμείς οι Έλληνες τον πολιτισμό μας και τις παραδόσεις μας για να μας κυβερνάει ο παγκόσμιος δικτάτορας από το κουτί με τις κεραίες! Καλά, δεν έχουμε καταλάβει τίποτα; Δεν το βλέπουμε ότι η τηλεόραση έκανε τα σπίτια μας χωματερές της πολιτικής σκηνής όπου ο κάθε αρχομανής έρχεται και ξεβράζει τις ακαθαρσίες του νοσηρού του λόγου με σκοπό τα σκουπίδια της βουλής να ανακυκλωθούν στα μυαλά μας και να γίνουν κοινωνικά αιτήματα προς διάλυση της δημοκρατίας; Ή δεν θέλουμε να πειστούμε ότι αυτά που μας ξεβράζει η τηλεόραση είναι τα ξεπλύματα της παραπολιτικής από την ουσία της πραγματικής πολιτικής, η οποία λαμβάνει χώρα σε ξένα μυστικά κέντρα (π.χ οι στοές της μασονίας); Αν δεν θέλουμε να το δούμε, είμαστε άξιοι της μοίρας μας! Όμως ο λαός σιγά σιγά αλλάζει, γίνεται ώριμος και δυνατός, αποκτά κοινωνική συνείδηση και ζητάει την ειρήνη στο τόπο του. Και η νίκη μας ενάντια στους φασίστες και στους τοκογλύφους της πολιτικής, θα έρθει όταν κλείσουμε την τηλεόραση, όταν κόψουμε κάθε επικοινωνία με το «κράτος του Υμηττού» και των δορυφορικών πιάτων! Τότε και μόνο τότε θα έχουμε νικήσει και θα πανηγυρίζουμε στις πλατείες, διότι την δεδομένη στιγμή (του οικονομικού πολέμου) η τηλεόραση λειτουργεί σαν ένα τέλειο επικοινωνιακό όργανο της παραπολιτικής… Σαν ένα κινητό τηλέφωνο που έχει καθηλωμένο τον λαό στο ακουστικό, και του μιλά χωρίς να μπορεί να απαντήσει. Αν κλείσουμε την τηλεόραση, ουσιαστικά κλείνουμε την επικοινωνία με το κράτος και καθιστούμε «μουγκό» το θηρίο της παραπολιτικής και της εικονικής απάτης. Φυσικά και συμμερίζομαι την οργή του λαού που προπηλακίζει τους πολιτικούς, όμως (και συγνώμη που το λέω στους συμπατριώτες μου) είμαστε σε πλάνη αδέρφια, διότι ακριβώς εκεί θέλουνε να οδηγήσουν την πολίτικη, στην κατ’ οίκον εξέδρα των κομμάτων διαμέσου της τηλεόρασης, όπου τα πάντα είναι εικονικά και στημένα, καταργώντας τις πλατείες και τις διαδηλώσεις! Θα πει, λοιπόν, το παγκόσμιο διεφθαρμένο σύστημα, «ο κόσμος είναι οργισμένος κι οι βουλευτές δεν μπορούν να βγουν στους δρόμους! Ως μη έχοντες να πράξουμε κάτι άλλο, από την τηλεόραση θα μας ακούει ο λαός κι από την τηλεόραση θα μας βλέπει». Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά οι πόλεις μας θα γίνουν απέραντα μαντριά, όπου ο κόσμος σαν τα πρόβατα θα είναι στοιβαγμένος γύρω από τις οθόνες και η συμμετοχή του στα κοινά θα εξαντλείται στα πλάνα των πολιτικών και της πολιτείας από την κάμερα των καναλιών. Και σιγά σιγά η θέαση των κοινών, θα γίνει τηλεθέαση των διεφθαρμένων πολιτικών. Γι’ αυτό θα πρέπει να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις να κλείσουμε την τηλεόραση, κι έτσι να κλείσουμε την επικοινωνία με το κράτος (άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι όταν θέλει ο στρατός να επιτεθεί σε μια πόλη το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να κόψει τις τηλεπικοινωνίες του εχθρού). Και εφόσον είμαστε κι εμείς σε πόλεμο, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε, είναι να κόψουμε την επικοινωνία με το κράτος. Πρώτα θα φιμώσουμε το πολιτικό σύστημα και θα το κάνουμε να ασφυκτιά κάτω από το βάρος της σιωπής, και μετά θα οργανωθούμε και θα μελετήσουμε τις επιλογές μας. Και θα είναι τέτοιες οι πιέσεις που θα δεχτούν οι δήθεν δημοκράτες, που οι απεργίες και τα πανό θα μοιάζουν νεροπίστολα μπροστά στο υπερόπλο του λαού της σβησμένης οθόνης!
Έχει μεγάλη αξία η παραίτηση του λαού από τα τηλεοπτικά δρώμενα. Και ακόμα μεγαλύτερη αξία έχει το παράδειγμα που θα δώσουμε στους νέους ανθρώπους, διότι εμείς τους μάθαμε να ζουν μονάχα όταν καταναλώνουν, και τώρα πρώτα εμείς πρέπει να τινάξουμε από πάνω τους τον «ζυγό» της υπερκατανάλωσης. Αν όχι, τότε το παγκόσμιο τοκογλυφικό κεφάλαιο, θα εδρεύει στα σπίτια μας, θα μας μιλά μέσα από την οθόνη και θα μας τρομοκρατεί! Από υπερεθνικό θα γίνει συνοικιακό (υπεραστικό δηλαδή), και τα πλοκάμια του θα φτάνουν από τις φτωχογειτονιές του Rio της Βραζιλίας μέχρι τους χωματόδρομους της Καισαριανής… από το Harlem μέχρι το Σύδνεϋ. Οι λαοί θα είναι ίδιοι, ακρωτηριασμένοι και ομογενοποιημένη, θα προσφέρονται σαν κονσέρβα στο πιάτο της παγκόσμιας ελίτ. Και η μικρή και δήθεν αθώα οθόνη, θα έχει γίνει το παγκόσμιο εικονικό «Κολοσσαίο», όπου οι εξουσίες μονομαχούν εικονικά προς τέρψη του «Καίσαρα», δηλαδή του ανυποψίαστου τηλεθεατή που διψά για ύβρεις και λογομαχίες, χωρίς να καταλαβαίνει ότι οι εξουσίες δίνουν παράσταση και μόλις σβήσουν τα φώτα στο στάδιο, μαζί θα τρώνε και θα πίνουν σαν εραστές που μοιράζονται την ίδια καρέκλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου